تحلیل روان شناختی نقش خودپنداره تحصیلی در ارتقای انگیزش درونی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

خودپنداره تحصیلی به عنوان یکی از سازه های کلیدی روان شناختی، تاثیر بسزایی بر انگیزش درونی و در نتیجه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. خودپنداره تحصیلی، تصوری است که دانش آموز از توانایی ها، شایستگی ها و قابلیت های خود در حیطه یادگیری و عملکرد آموزشی دارد. پژوهش های متعدد نشان داده اند که هرچه تصویر ذهنی فرد نسبت به توانایی های تحصیلی اش مثبت تر باشد، میزان علاقه مندی، پشتکار و انگیزش او برای یادگیری افزایش می یابد. از سوی دیگر، انگیزش درونی به عنوان نیرویی که از درون فرد سرچشمه می گیرد، نقش تعیین کننده ای در کیفیت یادگیری و پایداری آن ایفا می کند. این مقاله با روش مروری تحلیلی، به بررسی رابطه میان خودپنداره تحصیلی، انگیزش درونی و پیشرفت تحصیلی پرداخته و عوامل روان شناختی موثر بر شکل گیری و تقویت خودپنداره مثبت را تحلیل می کند. یافته ها حاکی از آن است که حمایت های آموزشی، بازخوردهای سازنده، سبک های تربیتی والدین و فضای روانی مدرسه، همگی در شکل گیری خودپنداره مثبت و در نتیجه ارتقای انگیزش درونی موثرند. در نهایت، نتایج این مطالعه بر ضرورت مداخله های آموزشی مبتنی بر تقویت خودپنداره در جهت ارتقای سطح پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره تحصیلی ، انگیزش درونی ، پیشرفت تحصیلی ، روان شناسی تربیتی ، آموزش و پرورش ، تصویر ذهنی ، یادگیری موثر