فلسفه حکمرانی، نظام حقوقی و دیپلماسی هوش مصنوعی در دنیا

این مقاله به تبیین منظومه فکری و عملی حکمرانی هوش مصنوعی می پردازد و پیوند سه حوزه ی مبانی فلسفی، نظام حقوقی و دیپلماسی فناوری را بررسی می کند. هدف پژوهش، روشن سازی اصول هنجاری انسان محور، ترسیم مدل های تنظیم گری و تحلیل سازوکارهای همکاری و رقابت بین المللی برای مدیریت ریسک و بهره گیری از فرصت ها است. روش به کار رفته، مطالعه تحلیلی توصیفی مبتنی بر منابع کتابخانه ای، اسناد سیاستی و مقالات معتبر است که با مقایسه تطبیقی رویکردهای منطقه ای، الگوهای مشترک و افتراق ها را استخراج می کند. یافته ها نشان می دهد رکن های مشترک حکمرانی شامل کرامت انسانی، عدالت، شفافیت، پاسخ گویی، ایمنی و امنیت داده است و کارآمدترین چارچوب ها بر رده بندی خطر، چرخه عمر سامانه و ممیزی مستقل استوار است. در سطح حقوقی، مسئولیت مدنی و کیفری، حریم خصوصی، مالکیت فکری و استانداردهای ایمنی محصول، محورهای اصلی تنظیم گری را شکل می دهد. در سطح دیپلماسی، استانداردگذاری، کنترل صادرات، ترتیبات داده و سندباکس های مشترک به عنوان اهرم های اعتمادسازی و همگرایی مطرح می شود. نوآوری مقاله، پیشنهاد مدل تلفیقی سه سطحی و ماتریس کارکرد و خطر برای ترسیم نقشه راه سیاستی دولت ها و چارچوب انطباق صنعت است که می تواند به هم سویی نوآوری با منافع عمومی و کاهش مخاطرات کمک کند. همچنین توصیه های عملی و شاخص های پیگیری برای اجرا پیشنهاد می شود ویژه صنعت، دولت.

کلیدواژه ها:

حکمرانی هوش مصنوعی ، نظام حقوقی ، دیپلماسی فناوری ، استانداردها و ایمنی ، عدالت الگوریتمی ، علم و فناوری