پیوند کارکردهای اجرایی، خودتنظیمی و انگیزش در یادگیری ترکیبی: رویکرد چندسطحی و چندوجهی

این پژوهش به تبیین پیوند کارکردهای اجرایی، خودتنظیمی و انگیزش در یادگیری ترکیبی با رویکردی چندسطحی و چندوجهی می پردازد. هدف، ترسیم مدلی است که نشان دهد چگونه بازداری، حافظه کاری و انعطاف پذیری شناختی با راهبردهای طرح ریزی، پایش و تنظیم کوشش در تعامل با ارزش تکلیف و انتظار از پیامد، کیفیت مشارکت و تداوم یادگیری را تقویت می کند. روش مطالعه تحلیلی–توصیفی و مبتنی بر بررسی منابع کتابخانه ای و مقاله های معتبر انجام شده است و با ادغام شواهد نظری و یافته های تجربی، مولفه های سنجش و طراحی آموزشی برای محیط های حضوری–برخط استخراج می شود. نتایج جمع بندی شده نشان می دهد کارکردهای اجرایی قوی، به میانجی خودتنظیمی، اثر مثبت معناداری بر پیشرفت و پایداری یادگیری دارد و انگیزش، به مثابه تعدیل گر، شدت این اثر را در سطح فرد، گروه و کلاس افزایش می دهد. همچنین، تکلیف های طبقه بندی شده از نظر دشواری، بازخورد پیش رونده، زمان بندی خرد برای تمرین حافظه کاری، و فراهم کردن انتخاب های معنادار برای یادگیرنده، می تواند کیفیت تجربه یادگیری ترکیبی را ارتقا دهد. پیامدهای کاربردی شامل طراحی داشبوردهای ساده برای پایش خودتنظیمی، راهنماهای تصمیم یار برای معلم، و سیاست های مدرسه محور پشتیبان عاملیت یادگیرنده است. این چارچوب، نقشه راهی برای سنجش، طراحی و بهبود برنامه های ترکیبی فراهم می کند و مسیر پژوهش های آتی را روشن می سازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، کارکردهای اجرایی ، خودتنظیمی یادگیری ، انگیزش تحصیلی ، مدل چندسطحی ، طراحی تکلیف