تاثیر آموزش ذهن آگاهی (Mindfulness) بر کاهش فرسودگی شغلی معلمان در محیط های آموزشی پراسترس

فرسودگی شغلی معلمان، به ویژه در محیط های آموزشی پراسترس، یکی از چالش های اصلی نظام آموزشی است که بر سلامت روان، عملکرد شغلی و کیفیت تدریس تاثیر منفی می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر کاهش فرسودگی شغلی معلمان در چنین محیط هایی انجام شد. ذهن آگاهی، به عنوان رویکردی روان شناختی مبتنی بر تمرکز بر لحظه حال و پذیرش بدون قضاوت، به دلیل اثربخشی در کاهش استرس و بهبود سلامت روان مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به صورت مروری، به تحلیل مبانی نظری، شواهد تجربی و مکانیزم های اثرگذاری ذهن آگاهی پرداخته و تاثیر آن را بر ابعاد فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و کاهش احساس موفقیت شخصی بررسی کرده است. یافته ها نشان می دهند که آموزش ذهن آگاهی به طور معناداری خستگی عاطفی و مسخ شخصیت را کاهش می دهد و احساس موفقیت شخصی را در معلمان تقویت می کند. تکنیک های ذهن آگاهی مانند تنفس آگاهانه و اسکن بدن، به معلمان کمک می کنند تا استرس های شغلی را مدیریت کرده و تعادل روانی خود را حفظ کنند. همچنین، این رویکرد با بهبود سلامت روان، به کاهش اضطراب و افسردگی و افزایش تاب آوری در برابر فشارهای محیطی منجر می شود. نتایج این پژوهش بر ضرورت ادغام برنامه های ذهن آگاهی در نظام آموزشی تاکید دارد، زیرا این مداخله می تواند به بهبود کیفیت زندگی کاری معلمان و ارتقای عملکرد آموزشی کمک کند. پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی ذهن آگاهی متناسب با شرایط فرهنگی و محیطی معلمان ایرانی طراحی و اجرا شوند تا اثربخشی بیشتری داشته باشند. این مطالعه گامی در جهت حمایت از سلامت روان معلمان و بهبود نظام آموزشی در محیط های پراسترس است.

کلیدواژه ها:

استرس ، ذهن آگاهی ، اضطراب ، معلمان.