تبیین نقش فضای فیزیکی مدرسه در شکل گیری مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

فضای فیزیکی مدرسه به عنوان یکی از مهم ترین مولفه های محیط آموزشی، نقش کلیدی در پرورش مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی ایفا می کند. این مطالعه با هدف تبیین تاثیر فضای فیزیکی مدرسه بر شکل گیری مهارت های اجتماعی، به بررسی عناصری نظیر چیدمان کلاس درس، فضاهای باز، نورپردازی، رنگ آمیزی محیط و تجهیزات آموزشی می پردازد. دوره ابتدایی به دلیل اهمیت آن در رشد اجتماعی و عاطفی کودکان، نیازمند طراحی محیط های آموزشی است که تعاملات مثبت و همکاری گروهی را تقویت کنند. یافته ها نشان می دهند که چیدمان انعطاف پذیر کلاس، مانند چیدمان های گروهی، مشارکت و ارتباط موثر را افزایش می دهد. حیاط مدرسه و فضاهای باز با امکانات مناسب، بستری برای تمرین همدلی و مدیریت تعارض فراهم می کنند. نورپردازی مناسب و رنگ های شاد نیز با تاثیر بر خلق وخو، رفتارهای اجتماعی مثبت را تقویت می کنند. تجهیزات آموزشی تعاملی، مانند تخته های هوشمند، فرصت های یادگیری مشارکتی را افزایش می دهند. با این حال، چالش هایی نظیر محدودیت های بودجه ای و نبود استانداردهای طراحی، مانع از بهینه سازی فضای فیزیکی در بسیاری از مدارس می شوند. این مطالعه پیشنهاد می دهد که طراحی فضاهای آموزشی باید با توجه به نیازهای روان شناختی و اجتماعی دانش آموزان انجام شود تا مهارت هایی مانند همکاری، همدلی و ارتباط موثر تقویت شوند. پژوهش های آینده می توانند با تمرکز بر مداخلات خاص، مانند بهبود نورپردازی یا استفاده از فناوری، تاثیرات دقیق تری را بررسی کنند. این مطالعه بر ضرورت توجه سیاست گذاران و طراحان آموزشی به نقش فضای فیزیکی در رشد اجتماعی دانش آموزان تاکید دارد و راهکارهایی برای بهبود طراحی مدارس ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

فضای فیزیکی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، طراحی آموزشی ، تعاملات اجتماعی.