بررسی نقش تسهیل گری آموزگار در ارتقای ظرفیت نظریه ذهن و مهارت های تنظیم هیجان از طریق اجرای سناریوهای شبیه سازی شده در کودکی میانی

کودکی میانی (Middle Childhood) دوره ای حیاتی برای شکل گیری سازوکارهای پیچیده شناختی-اجتماعی، به ویژه «نظریه ذهن» (Theory of Mind) و «تنظیم هیجان» (Emotion Regulation) محسوب می شود. این پژوهش به واکاوی تجربی نقش تسهیل گری فعال آموزگار در اثربخشی مداخلات مبتنی بر اجرای سناریوهای شبیه سازی شده (Simulated Scenarios) می پردازد. با توجه به اینکه محیط های یادگیری ساختاریافته، بستر اصلی تعاملات اجتماعی کودک در این مرحله هستند، نقش معلم به عنوان تسهیل گر و مفسر وقایع اجتماعی، نقشی محوری در تبدیل تجربه شبیه سازی به درک عمیق و مهارت قابل انتقال ایفا می کند. این مطالعه با فرضیه اساسی، بر این باور است که مداخله شبیه سازی شده، در غیاب هدایت مستقیم و بازخورد آموزشی آموزگار، کارایی محدودی درونی سازی خواهد داشت؛ اما با هدایت نظام مند آموزگار (به مثابه یک عامل تعدیل گر شناختی-اجتماعی)، منجر به جهشی معنادار در توانایی کودکان برای درک باورها و نیات دیگران (نظریه ذهن) و مدیریت واکنش های هیجانی خود (تنظیم هیجان) خواهد شد. یافته های مورد انتظار، بر اهمیت طراحی برنامه های درسی که شبیه سازی را با راهنمایی های مستقیم و تفکربرانگیز آموزگار ادغام می کنند، تاکید خواهد کرد و چارچوبی عملیاتی برای بهبود کیفیت تعاملات کلاسی در راستای توسعه هوش هیجانی-اجتماعی ارائه می دهد.