کاربرد نظریه های روان شناسی رشد در طراحی برنامه های تربیتی توسط معلمان پرورشی

روان شناسی رشد به عنوان یکی از شاخه های بنیادین علوم تربیتی، شناخت فرایندهای تحول شناختی، عاطفی، اجتماعی و اخلاقی انسان را در طول زندگی فراهم می آورد. این شناخت، نقش محوری در طراحی برنامه های تربیتی موثر و هدفمند ایفا می کند. مقاله حاضر به بررسی کاربرد نظریه های برجسته روان شناسی رشد شامل نظریه پیاژه، اریکسون، کلبرگ و ویگوتسکی در طراحی برنامه های پرورشی توسط معلمان می پردازد. پژوهش نشان می دهد که آشنایی عمیق مربیان پرورشی با مراحل و ویژگی های رشد دانش آموزان، زمینه ساز طراحی فعالیت ها و برنامه هایی است که متناسب با نیازهای روانی، شناختی و اخلاقی آنان باشد و از تحمیل انتظارات نامتناسب جلوگیری کند.همچنین، در مقاله چالش های مهمی که مربیان در بکارگیری نظریه های رشد با آن مواجه هستند، مانند کمبود آموزش تخصصی، فشار کاری، عدم هماهنگی بین عوامل آموزشی و مقاومت در برابر نوآوری بررسی شده و پیشنهادهایی نظیر برگزاری دوره های آموزش ضمن خدمت تخصصی، تدوین راهنماهای عملی، تسهیل همکاری های بین نهادی و بهره گیری از فناوری های نوین مطرح گردیده است.نتایج این پژوهش بر اهمیت توانمندسازی حرفه ای مداوم معلمان پرورشی و ضرورت ایجاد چارچوب های عملی مبتنی بر دستاوردهای علمی تاکید دارد تا از این طریق، تربیت دانش آموزان به صورت علمی، نظام مند و متناسب با مراحل رشدی آنان تضمین شود. در نهایت، این مقاله نقش کلیدی معلمان پرورشی در تحقق تربیتی پویا و انسانی محور را برجسته کرده و پیشنهاد می کند که آموزش وپرورش با سرمایه گذاری هدفمند در توسعه دانش و مهارت مربیان، زمینه ساز ارتقای کیفیت تربیت در مدارس گردد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی رشد ، برنامه های تربیتی ، معلمان پرورشی ، آموزش ضمن خدمت ، توانمندسازی حرفه ای.