بررسی تاثیر تدریس گروهی بر ارتقاء مهارت های اجتماعی و کاهش انزواطلبی دانش آموزان ابتدایی

نظام تعلیم و تربیت هر جامعه ای، مسئولیت خطیر پرورش نسلی توانمند، آگاه و اجتماعی را بر عهده دارد؛ نسلی که بتواند در دنیای پیچیده و پویای امروز، علاوه بر کسب دانش نظری، مهارت های اجتماعی لازم برای تعامل موثر با دیگران را نیز بیاموزد و به کار بندد. یکی از چالش های مهم در مدارس، به ویژه در دوران ابتدایی و متوسطه، وجود دانش آموزانی است که از لحاظ اجتماعی دچار کم تحرکی، انزواطلبی، و گوشه گیری هستند و به دلایل گوناگون نظیر ضعف در مهارت های ارتباطی، اضطراب اجتماعی، یا تجربه های ناخوشایند قبلی، نمی توانند به درستی در فعالیت های جمعی شرکت کنند. این مسئله نه تنها بر پیشرفت تحصیلی آن ها تاثیر منفی می گذارد، بلکه ممکن است زمینه ساز مشکلات روانی و رفتاری در آینده نیز شود. از سوی دیگر، شیوه های تدریس سنتی که مبتنی بر انتقال یک طرفه اطلاعات از سوی معلم به دانش آموزان است، به طور معمول فرصت کافی برای بروز و رشد مهارت های اجتماعی فراهم نمی آورد و باعث می شود بسیاری از دانش آموزان در لاک خود فرو روند. در این میان، تدریس گروهی یا یادگیری مشارکتی به عنوان یکی از روش های نوین آموزشی که بر تعامل، همیاری، مسئولیت پذیری و مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری تاکید دارد، می تواند بستری مناسب برای بهبود روابط اجتماعی، ارتقاء مهارت های ارتباطی و کاهش رفتارهای انزواطلبانه فراهم سازد. تدریس گروهی نه تنها موجب یادگیری عمیق تر و معنادارتر مطالب درسی می شود، بلکه از طریق فراهم کردن فرصت های مکرر برای تعاملات بین فردی، تبادل نظر، حل مسئله های مشترک و تجربه موفقیت های جمعی، به دانش آموزان کمک می کند تا احساس تعلق، اعتماد به نفس اجتماعی و مسئولیت پذیری بیشتری کسب کنند. در چنین محیطی، دانش آموزان خجالتی یا منزوی نیز فرصت می یابند در فضایی حمایتی و بدون قضاوت، به تدریج وارد تعامل با دیگران شوند و از طریق نقش آفرینی در گروه، بر احساس ترس، اضطراب یا بی ارزشی خود غلبه کنند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی تاثیر تدریس گروهی بر ارتقاء مهارت های اجتماعی و کاهش انزواطلبی دانش آموزان ابتدایی پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که فعالیت در گروه، نه تنها موجب افزایش یادگیری عمیق و پایدار می شود، بلکه دانش آموزان را به مشارکت فعال در کلاس ترغیب می کند. این روش به ویژه برای دانش آموزانی که دچار مشکلات اجتماعی یا انزواطلبی هستند، فرصت مناسبی فراهم می آورد تا در محیطی امن و حمایت گر، مهارت های ارتباطی خود را تمرین کرده و تقویت نمایند.