روان شناسی «تعویق تصمیم با هوش مصنوعی»

چکیده با گسترش هوش مصنوعی در زندگی روزمره، بسیاری از افراد در فرایند تصمیم گیری دچار نوعی وابستگی شناختی به این فناوری شده اند. پدیده ای که می توان آن را «تعویق تصمیم با هوش مصنوعی» نامید، زمانی رخ می دهد که فرد به جای اعتماد به قضاوت شخصی، تصمیم گیری را تا دریافت نظر یا پیشنهاد از سامانه های هوشمند به تعویق می اندازد. این پژوهش با هدف بررسی عوامل روان شناختی موثر بر تعویق تصمیم در استفاده از هوش مصنوعی انجام شده است. جامعه آماری شامل 100 نفر از کاربران فعال سامانه های گفت وگوگر و ابزارهای تحلیلی هوشمند بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه سبک تصمیم گیری و مقیاس وابستگی شناختی گردآوری شد. یافته ها نشان داد میان میزان اضطراب تصمیم گیری و تمایل به تعویق تصمیم تا دریافت پیشنهاد از هوش مصنوعی، رابطه ای مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین افرادی که اعتماد بالاتری به فناوری داشتند، بیش از دیگران تصمیم گیری های شخصی را به تعویق می انداختند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که گسترش تعامل با فناوری های هوشمند می تواند استقلال شناختی و احساس خودکارآمدی تصمیم گیرندگان را کاهش دهد. این یافته ها ضرورت آموزش سواد روان شناختی دیجیتال و تقویت مهارت تصمیم گیری مستقل در کاربران فناوری های نوین را برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی ، تعویق تصمیم با هوش مصنوعی ، هوش مصنوعی