شناسایی و مداخله زودهنگام برای دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی چگونگی شناسایی و مداخله زودهنگام در دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری در دوره ی ابتدایی است. اختلالات یادگیری، به ویژه در حوزه های خواندن، نوشتن و ریاضیات، از شایع ترین مشکلات تحصیلی اند که در صورت عدم تشخیص به موقع، پیامدهای روانی و آموزشی گسترده ای ایجاد می کنند. شناسایی زودهنگام این اختلالات، همراه با طراحی برنامه های مداخله ای متناسب با ویژگی های شناختی و هیجانی هر دانش آموز، یکی از موثرترین راهکارهای پیشگیری از افت تحصیلی و آسیب به خودپنداره ی کودک محسوب می شود.در این پژوهش با رویکرد کیفی–توصیفی، از مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان پایه ی ابتدایی و مشاهده ی مستقیم جلسات آموزش فردی استفاده شد تا درک عمیقی از فرآیند شناسایی و مداخله در مدارس به دست آید. روش تحلیل داده ها نیز بر اساس تحلیل مضمون انجام شد تا مضامین مرتبط با «درک معلمان از نشانه های اختلال یادگیری»، «تجربه کودکان از آموزش جبرانی»، و «تاثیر مداخله زودهنگام بر احساس توانمندی» استخراج شود.نتایج اولیه نشان داد معلمان در تشخیص نشانه های ظریف اختلالات یادگیری (مانند وارونه نویسی و ناتوانی در رمزگشایی واژه ها) با دشواری روبه رو هستند، اما با آموزش تخصصی و بازخورد مشاوران آموزشی، توانایی تشخیص و برنامه ریزی اصلاحی آنان افزایش می یابد. همچنین، مداخله زودهنگام موجب کاهش اضطراب تحصیلی و تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان شد.این پژوهش بر اهمیت همکاری تیمی میان معلمان، مشاوران و والدین در اجرای مداخلات زودهنگام تاکید دارد و پیشنهاد می کند ارزیابی های تشخیصی و راهبردهای آموزشی فردمحور در مدارس ابتدایی به صورت رسمی نهادینه شود.

کلیدواژه ها:

شناسایی زودهنگام ، اختلالات یادگیری ، مداخله آموزشی ، خودپنداره تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی