نقش تعامل معلم و دانش آموز در شکل گیری نگرش مثبت به یادگیری

تعامل موثر میان معلم و دانش آموز یکی از اساسی ترین عوامل در شکل گیری نگرش مثبت به یادگیری و ارتقای کیفیت فرآیند آموزشی به شمار می آید. ارتباط انسانی و سازنده در کلاس درس، بستری فراهم می آورد تا دانش آموزان احساس ارزشمندی، امنیت روانی و تعلق خاطر به محیط آموزشی داشته باشند. معلمانی که از مهارت های ارتباطی، همدلی و بازخورد مثبت بهره می گیرند، قادرند انگیزه درونی یادگیری را در دانش آموزان تقویت کرده و آنان را به مشارکت فعال در فعالیت های آموزشی ترغیب نمایند. در مقابل، نبود ارتباط سالم و تعامل سازنده می تواند منجر به کاهش علاقه، اضطراب تحصیلی و نگرش منفی نسبت به یادگیری شود. پژوهش ها نشان داده اند که معلمان با رفتارهای حمایتگرانه، گوش دادن فعال، درک هیجانات دانش آموزان و احترام متقابل، نقش کلیدی در پرورش نگرش مثبت به یادگیری ایفا می کنند. همچنین، استفاده از روش های تدریس تعاملی، بازخوردهای سازنده و تشویق به تفکر انتقادی، زمینه ساز رشد خودکارآمدی و اعتماد به نفس دانش آموزان است. هدف از این پژوهش مروری، بررسی ابعاد مختلف تعامل معلم و دانش آموز و تاثیر آن بر نگرش مثبت به یادگیری است. نتایج این بررسی می تواند راهنمایی برای معلمان، برنامه ریزان آموزشی و مدیران مدارس در جهت ارتقای کیفیت روابط انسانی در محیط یادگیری و ایجاد انگیزه پایدار در فراگیران باشد.

کلیدواژه ها:

تعامل معلم و دانش آموز ، نگرش مثبت به یادگیری ، ارتباط آموزشی ، انگیزه تحصیلی ، روابط انسانی.