آسیب پذیری اکوسیستم های جنگلی مانگرو نسبت به مخاطرات چند گانه آب و هوایی

امروزه جنگل های مانگروی جهان با وسعتی در حدود ۱۸ میلیون هکتار، منشا بیش از ۲۱ خدمت اکولوژیک و ۴۵ محصول طبیعی هستند که نقش مهمی در تامین رفاه انسانی در سطوح مختلف محلی، منطقه ای و جهانی بر عهده دارند. تاکنون ۵۰ درصد جنگلهای مانگروهای جهان دچار تخریب شده اند. این تخریب تحت تاثیر تنش هایی مانند: طوفان ها، جنگل زدایی ها، توسعه زمینهای زراعی و مناطق مسکونی، ورود فاضلاب محیط های شهری، صنعتی و کشاورزی مجاور به درون مانگروها می باشد. ضمن اینکه افزایش صدمات ناشی از وقوع فرسایش، سیل، امواج طوفانی و سونامی بر جوامع انسانی و تاسیسات واقع در سواحل تاثیر گذار می باشند. جنگل های حرا یا مانگرو در مناطق جزر و مدی نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری به شمار می آیند که اغلب بین مدارهای ۳۰ درجه شمالی و ۳۰ درجه جنوبی عرض جغرافیایی هستند. مانگرو به نوعی اکوسیستم اطلاق می شود که عبارتست از زمینهای مرطوب حد واسط مناطق جزر و مدی دریا همراه با مجوعه ای از گیاهان بی نظیر و جانوران خاص که بصورت وافر در مناطق ساحلی و کنار تالابی این اکوسیستم تکثیر می یابند. این اکوسیستم در زمره غنی ترین و حاصلخیزترین اکوسیستم های دنیا به حساب می آید و بیش از ۸۰ درصد میزان صید در کل دنیا وابسته به وجود اکوسیستم مانگرو و سایر نواحی ساحلی دنیا می باشد. گیاهان موجود در این اکوسیستم مجموعه ای از گیاهان هالوفیل و مقاوم به نمک دریا می باشند. جنگلهای این اکوسیستم، مجموعه ای از جنگلهای جزر و مدی دریایی تشکیل شده اند که از درختهای مختلف نظیر نخلها، اپی فیتها، بوته ها، علفها و سرخس های زمینی که در غالب علفزارها وجود دارد. میزان آسیب پذیری حوزه های رویشگاهی مانگرو استان هرمزگان: سیریک و جاسک < تیاب < خمیر می باشد که با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود که برنامه های توسعه و احیای جنگلهای مانگرو استان هرمزگان با توجه به وضعیت فرسایش و رسوب گزاری در بستر مانگروهای واقع در حوزه های رویشگاهی مختلف انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

آسیب ها ، مخاطرات ، محیطی ، آب و هوایی ، اکوسیستم