تامین سرمایش طبیعی بر اساس عناصر معماری سنتی در اقلیم خشک گرم

در گذشته، معماران در هر گوشه ای از دنیا در تلاش بودند تا بتوانند راه حلهایی جهت رسیدن به یک زندگی بهتر را برای انسان فراهم کنند. اگرچه هماهنگی با ناملایمات طبیعی کار ساده ای نبوده، اما آنها از هر فرصتی برای تحقق فضای مطلوب استفاده می کردند. با بررسی معماری قدیم ایران میتوان شواهدی از خلاقیت و نوآوری های پایدار را پیدا نمود. به رغم مطرح شدن مباحث پایداری در دنیای متاخر و با بررسی شیوه های سنتی، مشاهده میشود عملا تمامی این اصول توسط پیشینیان ما به کار گرفته شده معماران پیشین ناگزیر از تکیه بر منابع طبیعی و انرژی های پاک بودند که پایان ناپذیرند. در گذشته معماران بومی ایران برای ایجاد سازگاری با طبیعت، دراقلیم های مختلف مانند گرم و خشک نوآوری های بسیاری را خلق کرده اند مانند: بادگیر، گودال باغچه، حیاط مرکزی، حوضخانه، شوادان و. لذا این نوشتار سعی دارد ابتدا با روش توصیفی- تحلیلی و با روش ای به مطالعه اهمیت بوم و اقلیم در معماری مناطق کویری و گرم و خشک بپردازد و از این طریق سرمایش طبیعی بناها را تامین نماید. براساس نتایج پژوهش میتوان برای کنترل حرارت و گرمای شدید در مناطق کویری و گرم و خشک به موارد مهم زیر اشاره نمود: ایجاد سایه برای پنجره های رو آفتاب تابستان، شکل و جهت دادن به بدنه ساختمان ها به منظور کاهش اثر آفتاب تابستان، کاهش انعکاس زمین و سطوح بیرون از پنجره های رو به آفتاب تابستان، تامین سایه برای دیوارهایی که رو به آفتاب تابستانی استفاده از پوشش گیاهی برای خنک کردن محوطه ی استفاده از پوسته های دو جداره جهت جابجایی حرارت.

کلیدواژه ها:

سرمایش طبیعی ، معماری سنتی ، اقلیم گرم و خشک ، تامین سرمایش