سنتز و بررسی ساختاری پلی(۳- هگزیل تیوفن) در حلالهای مختلف با روش پلیمریزاسیون اکسایشی

پلی(۳-هگزیل تیوفن) (P۳HT) یکی از پلیمرهای کلیدی در ساخت سلولهای خورشیدی آلی و پلیمری به روش پلیمریزاسیون اکسایشی با کلرید آهن (III) در حلالهای کلروفرم و هگزان سنتز شد. اثر نسبت مولی اکسید کننده به مونومر و دمای واکنش بر خواص پلیمر بررسی گردید. شناسایی نمونه ها با DSC، GPC، NMR، UV-Vis و TGA انجام شد. نتایج نشان داد بازده در کلروفرم بالاتر است و پلیمرهای حاصل وزن مولکولی و نظم فضایی بیشتری دارند. کاهش دما باعث افزایش نظم و وزن مولکولی اما کاهش بازده شد. پلیمرهای منظم تر پایداری حرارتی و جذب نوری بهتری نشان دادند.

کلیدواژه ها:

پلی(۳) هگزیل تیوفن ، پلیمریزاسیون اکسایشی ، سلول خورشیدی ، وزن مولکولی ، نظم فضایی