پایش و ارزیابی کیفیت آبهای سطحی با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی (مطالعه سیستماتیک)

شبکه های عصبی مصنوعی مدل ساده شده ای از مغز انسان است. شبکه عصبی یک سامانه پردازش داده محسوب می شود که در آن پردازش به عهده پردازنده های کوچک و بسیار زیادی نرون است که به صورت شبکه ای به هم پیوسته و موازی با یکدیگر رفتار می کنند تا یک مسئله را حل نمایند. هدف از انجام این تحقیق انجام یک تحلیل سیستماتیک در مورد کاربرد انواع مختلف شبکه های عصبی مصنوعی در پایش کیفیت آبهای سطحی بود. تجزیه و تحلیل بر روی روش های مورد استفاده، مکان آزمایش ها، پارامترهای ورودی و معیارهای خروجی اعمال شده برای دسته بندی نتایج ارائه شده متمرکز بود. علاوه بر این، سهم اصلی این بررسی مجموعه دانش موجود در دهه اخیر و شناسایی موضوعات مشترک و شکاف هایی است که مسیرهای پژوهشی چالش برانگیز، هیجان انگیز و مهمی را باز می کند. با بررسی منابع مشاهده شد که سیستم استنتاج عصبی فازی تطبیقی (ANFIS) و شبکه های عصبی مصنوعی (ANN) پرکاربردترین مدل های شبکه عصبی برای پایش و ارزیابی کیفیت آب در دهه گذشته هستند. بیشتر مطالعات با استفاده از شبکه های عصبی در پایش و ارزیابی کیفیت آبهای سطحی در ایران و جنوب شرق آسیا انجام شده است. اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی (BOD) بیشترین پارامتر مورد بررسی در پایش و ارزیابی کیفیت آب های سطحی بود.

کلیدواژه ها:

شبکههای عصبی مصنوعی ، کیفیت ، آب ، اکسیژم مورد نیاز بیولوژیکی