بررسی اثربخشی طراحی آموزش زبان عربی مبتنی بر یافته های علوم اعصاب شناختی بر یادگیری پایدار واژگان و قواعد در دانش آموزان متوسطه دوم

در جهان معاصر، تحول در شیوه آموزش زبان های خارجی، به ویژه زبان هایی که دارای زمینه های فرهنگی، تاریخی و دینی عمیق همچون عربی هستند، ضرورتی انکارناپذیر و میراثی ماندگار برای آیندگان تلقی می شود. در ایران، زبان عربی به عنوان زبان دین، پژوهش و بخش قابل توجهی از هویت ملی و دینی همواره جایگاهی ممتاز در نظام آموزش و پرورش داشته است؛ با این حال، شواهد عملی و مطالعات میدانی نشان از وجود چالش های عمیق و ریشه دار در اثربخشی واقعی فرایند تدریس و یادگیری این زبان در مدارس دارد. علی رغم سرمایه گذاری کلان و تخصیص ساعات آموزشی قابل توجه، بخش اعظمی از دانش آموزان متوسطه دوم پس از سال ها آموزش منظم، همچنان دچار ضعف اساسی در فهم متون عربی، کاربرد مهارت های پایه ای زبانی و به ویژه تثبیت واژگان و قواعد می باشند. این کاستی، نه تنها موجب دلسردی و کاهش اعتماد به نفس آنان می شود، بلکه پیوسته به افت کیفیت خروجی نظام آموزشی و کاهش پیوند نسل جوان با منابع اساسی فرهنگ دینی و ملی منجر شده است.

کلیدواژه ها:

علوم اعصاب شناختی ، آموزش زبان عربی ، یادگیری پایدار ، واژگان ، قواعد زبان