تاثیر بازخوردهای ارزشیابی آغازین بر رفتارهای یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

ارزشیابی آغازین به عنوان یکی از مهم ترین مراحل فرایند یاددهی و یادگیری، نقش کلیدی در شناسایی وضعیت اولیه دانش آموزان و هدایت روند آموزشی ایفا می کند. در این میان، بازخوردهای حاصل از ارزشیابی آغازین، به عنوان یکی از ابزارهای اساسی تنظیم و بهبود یادگیری، می توانند تاثیر بسزایی بر رفتارهای یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته باشند. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر بازخوردهای ارزشیابی آغازین بر رفتارهای یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است. در این مطالعه، ضمن مرور نظریه های مربوط به بازخورد و یادگیری، به تحلیل انواع بازخوردها، نقش آنها در خودتنظیمی یادگیری و انگیزش دانش آموزان پرداخته شده است. همچنین، با بررسی مطالعات تجربی داخلی و خارجی، رابطه میان کیفیت، زمان بندی و نوع بازخورد با بهبود رفتارهای یادگیری همچون مشارکت فعال، خودارزیابی، تلاش مستمر و همچنین ارتقاء عملکرد تحصیلی مورد تاکید قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بازخوردهای دقیق، به موقع، توصیفی و اصلاحی، با افزایش انگیزه درونی و خودکارآمدی دانش آموزان، نقش موثری در بهبود رفتارهای یادگیری دارند و به طور مستقیم و غیرمستقیم عملکرد تحصیلی را ارتقاء می بخشند. همچنین، بازخوردهای فردی سازی شده که متناسب با تفاوت های فردی و نیازهای یادگیری هر دانش آموز طراحی شده اند، اثربخشی بیشتری در ارتقاء فرآیند یادگیری دارند. از سوی دیگر، چالش هایی مانند عدم مهارت کافی معلمان در ارائه بازخورد موثر، تاخیر در ارائه بازخورد و فقدان بسترهای حمایتی مناسب، می توانند مانع استفاده بهینه از این ابزار شوند. این پژوهش پیشنهاد می کند که برای افزایش اثربخشی بازخوردهای ارزشیابی آغازین، نیاز است معلمان از آموزش های تخصصی بهره مند شوند، فناوری های نوین آموزشی در ارائه بازخورد به کار گرفته شوند و فضای مدرسه به محیطی حمایتی و انگیزشی تبدیل گردد. در نهایت، این مطالعه اهمیت بازخورد را فراتر از صرف اطلاع رسانی از سطح یادگیری دانسته و آن را به عنوان فرایندی کلیدی در هدایت، اصلاح و تثبیت یادگیری معرفی می کند که می تواند نقش بسزایی در رشد همه جانبه دانش آموزان ایفا کند.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی آغازین ، بازخورد ، رفتارهای یادگیری ، عملکرد تحصیلی ، بهبود یادگیری ، خودتنظیمی یادگیری