کاربرد رویکردهای مبتنی بر یادگیری عمیق در آموزش فردمحور و یادگیری پایدار دانش آموزان مقطع ابتدایی

یادگیری عمیق به عنوان یکی از رویکردهای نوین در علوم تربیتی، بر فهم معنادار، پردازش سطح بالا و انتقال پایدار دانش تاکید دارد و نقطه مقابل یادگیری سطحی و حافظه محور محسوب می شود. در نظام آموزش ابتدایی که پایه گذار مهارت های شناختی، عاطفی و اجتماعی کودکان است، ضرورت توجه به این رویکرد بیش از پیش احساس می شود. پژوهش های اخیر نشان می دهد که به کارگیری یادگیری عمیق، به ویژه در بستر آموزش فردمحور، می تواند منجر به ارتقای توانایی دانش آموزان در تحلیل، حل مسئله و یادگیری پایدار شود. در این مقاله مروری، مطالعات ملی و بین المللی دو دهه اخیر در زمینه یادگیری عمیق و نقش آن در آموزش فردمحور بررسی و تحلیل شده است. نتایج مرور پژوهش ها بیانگر آن است که راهبردهای یادگیری عمیق، از جمله استفاده از روش های مشارکتی، یادگیری مبتنی بر مسئله، فناوری های آموزشی نوین و ارزشیابی تکوینی، نقش مهمی در افزایش انگیزه، تقویت مهارت های تفکر انتقادی و انتقال دانش به موقعیت های واقعی زندگی ایفا می کنند. همچنین، آموزش فردمحور که بر توجه به تفاوت های فردی و نیازهای خاص هر دانش آموز تاکید دارد، زمینه ساز تحقق یادگیری پایدار در مقطع ابتدایی است. با این حال، چالش هایی نظیر کمبود مهارت های تخصصی معلمان، محدودیت منابع و مقاومت ساختارهای سنتی آموزشی، مانع تحقق کامل این اهداف می شوند. در نهایت، این مقاله بر ضرورت بازنگری در سیاست های آموزشی، توانمندسازی معلمان و به کارگیری فناوری های نوین برای تعمیق یادگیری و پایداری آن در دوره ابتدایی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری عمیق ، آموزش فردمحور ، یادگیری پایدار ، علوم تربیتی ، مقطع ابتدایی