کارکرد وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران و دلایل عدم رشد آن

سرمایه اجتماعی عمدتا مبتنی بر عوامل فرهنگی و اجتماعی است. وجوه گوناگون پیوندها، همکاری، اعتماد متقابل و ارتباطات میان اعضای یک شبکه موجب تحقق اهداف اعضا می شود. علاوه بر این سرمایه اجتماعی برای برنامه های توسعه توفیق آفرین است. وجود سرمایه اجتماعی، بستر مناسبی برای بهره وری سرمایه انسانی و اقتصادی و فیزیکی است و برعکس نبود سرمایه اجتماعی، اثربخشی سایر سرمایه ها را در دستیابی به توسعه منتفی می کند و بدون سرمایه اجتماعی، طی کردن راههای توسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی، ناهموار و مشکل می شود. پذیرش این مفهوم به عنوان یک نوع سرمایه در سطح مدیریت کلان توسعه کشورها می تواند شناخت جدیدی از سیستم های اقتصادی - اجتماعی ایجاد کرده و دولتمردان را در هدایت بهتر جامعه به سمت توسعه یاری رساند. نظر به اهمیت موضوع در کشور ایران در این نوشته به رمینه پیدایش و بررسی مفهوم 'سرمایه اجتماعی' و نطریه های آن، ابعاد و مولفه های آن و همچنین جنبه منفعت عمومی سرمایه اجتماعی ، نقش دولت در ایجاد سرمایه اجتماعی، کارکردهای مثبت و منفی آن، وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران و دلایل عدم رشد آن و راهکارهای برای رشد سرمایه اجتماعی در ایران پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، عوامل فرهنگی ، مدیریت کلان کشورها ، ایران