تحلیل نقش هوش معنوی در تقویت مکانیسم های دفاعی روانی دانشجویان
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 82
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICMHSR21_349
تاریخ نمایه سازی: 23 مهر 1404
چکیده مقاله:
سلامت روانی دانشجویان به عنوان یکی از ارکان اصلی موفقیت تحصیلی و کیفیت زندگی آنان، همواره مورد توجه پژوهشگران و متخصصان حوزه روانشناسی بوده است. دانشجویان در دوران تحصیل خود با چالشهای متعددی از جمله فشارهای تحصیلی، تغییرات محیطی، تعاملات اجتماعی و دوری از خانواده مواجه می شوند که می تواند تاثیرات منفی بر سلامت روانی آنها داشته باشد. مکانیسمهای دفاعی روانی به عنوان راهبردهای ناخودآگاه برای مقابله با اضطراب و تنش، نقش مهمی در حفظ تعادل روانی ایفا می کنند. هوش معنوی به عنوان توانایی بهره گیری از منابع معنوی برای حل مسائل و ایجاد معناداری در زندگی، اخیرا به عنوان یکی از عوامل موثر در ارتقای سلامت روانی و تقویت مکانیسم های دفاعی روانی مورد توجه قرار گرفته است. هوش معنوی به افراد کمک می کند تا در مواجهه با چالش های زندگی، از طریق معنابخشی به تجربیات و اتکا به منابع درونی، بهتر با استرس ها مقابله کنند. دانشجویان با سطح بالاتری از هوش معنوی، از مکانیسم های دفاعی بالغانه تر و سازگارانه تری استفاده می کنند که این امر به نوبه خود منجر به بهبود سلامت روانی آنها می شود. معنویت یک کیفیت روانی است که فراتر از باورهای مذهبی است و در انسان ایجاد انگیزه می کند و احساساتی مثل درک هیبت الهی و احترام به خلقت را در شخص به وجود می آورد. هوش یکی از مهمترین تفاوتهای فردی در بین افراد جامعه است و این امر از سالها پیش مورد توجه آدمی بوده است. هر چند که این مطالعات بیشتر بر جنبه شناختی هوش همانند حافظه، حل مسئله و تفکر تاکید داشته اند اما امروزه محققان بر جنبه های غیر شناختی هوش همچون هیجان اجتماعی و معنویت توجه بیشتری دارند. هوش عمومی در اوایل قرن بیست مطرح شد که در برگیرنده ظرفیت تفکر استدلال و حل مسئله است و به وسیله آزمون استانفورد بینه قابل اندازه گیری است. هوش هیجانی (EQ) ظرفیت شناخت احساسات خود و دیگران، ایجاد انگیزه در خود و مدیریت مناسب هیجان در روابط با دیگران توصیف می شود. این نوع هوش متمایز اما مکمل ظرفیتهای شناختی صرف اندازه گیری شده به وسیله (IQ) است. امروزه گفته می شود که IQ و EQ پاسخگوی همه چیز نبوده و واقعا موثر نیستند بلکه انسان به عامل سومی هم نیازمند است که هوش معنوی.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرضیه تیموری
دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی دانشگاه تهران