هوش مصنوعی در آموزش و یادگیری دیجیتال: از شخصی سازی تا ارتقاء تعامل و ارزیابی

پژوهش حاضر با هدف واکاوی نقش هوش مصنوعی در آموزش و یادگیری دیجیتال و تمرکز بر سه محور کلیدی یعنی شخصی سازی آموزش، ارتقاء تعامل در کلاس و بهبود فرایندهای ارزیابی طراحی شده است. در این راستا، از روش تحقیق ترکیبی (کمی و کیفی) بهره گرفته شد. داده های کمی از طریق پرسشنامه میان ۱۵۰ معلم ابتدایی شهر اصفهان گردآوری گردید و داده های کیفی نیز از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته و گروه های کانونی تکمیل شد. یافته ها نشان داد که بهره گیری از ابزارهای هوش مصنوعی مانند پلتفرم های تطبیقی، سیستم های ارزیابی هوشمند و بازی های آموزشی تعاملی، موجب افزایش درگیری ذهنی و انگیزه دانش آموزان، تسهیل شناسایی نیازهای فردی آن ها، و ارتقاء کیفیت بازخوردهای آموزشی شده است. همچنین، این فناوری با خودکارسازی وظایف تکراری و اداری، زمان بیشتری برای تعامل آموزشی و خلاقیت در اختیار معلمان قرار می دهد. با وجود این، چالش هایی از قبیل کمبود آموزش تخصصی برای معلمان، ضعف زیرساخت های فناورانه در مدارس، و دغدغه های مرتبط با حریم خصوصی و اخلاق دیجیتال نیز شناسایی شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که هوش مصنوعی می تواند ابزاری موثر در تحول یادگیری دیجیتال باشد، مشروط بر آنکه به همراه توانمندسازی معلمان و توسعه سیاست های حمایتی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری دیجیتال ، شخصی سازی آموزش ، تعامل آموزشی ، ارزیابی هوشمند