واکاوی جنبه ی تعلیمی ادبیات فارسی و رویکرد های آموزش آن

در بررسی کارکردهای ادبیات باید به تقسیم بندیهای گوناگون آن توجه کرد، مثلا کارکردها گاهی آشکار و گاهی پنهانند. ادبیات فارسی به عنوان گنجینه ای غنی از مضامین تعلیمی، همواره نقش مهمی در انتقال ارزشهای اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی ایفا کرده است. این مقاله با هدف واکاوی جنبه های تعلیمی ادبیات فارسی و بررسی رویکردهای آموزشی آن، به تحلیل محتوای آثار برجسته ادبی از جمله شاهنامه فردوسی، گلستان سعدی، مثنوی مولوی و دیگر متون کلاسیک می پردازد. در این پژوهش، مولفههای تعلیمی همچون پند و اندرز، عدالت، ایثار، حکمت و خودشناسی مورد بررسی قرار گرفته و شیوه های به کارگیری این مفاهیم در فرآیند آموزش مورد تحلیل واقع شده است. همچنین، رویکردهای نوین آموزشی در تدریس ادبیات تعلیمی، از جمله روشهای فعال یادگیری، تحلیل انتقادی و تلفیق فناوری های دیجیتال بررسی شده است. نتایج این مطالعه نشان میدهد که ادبیات تعلیمی فارسی نهتنها در تقویت مهارتهای زبانی، بلکه در پرورش تفکر انتقادی و رشد اخلاقی فراگیران موثر است. در پایان، پیشنهاد هایی برای بهبود روشهای تدریس و بهره گیری از ظرفیتهای ادبیات تعلیمی در نظام آموزشی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات تعلیمی فارسی ، آموزش ادبیات ، متون کلاسیک