بررسی تاثیر بافت فرهنگی بر یادگیری زبان فارسی

این مطالعه، تاثیر بافت فرهنگی بر اکتساب و مهارت زبان فارسی را از طریق رویکرد مطالعه موردی کیفی بررسی می کند. با توجه به اینکه یادگیری زبان فراتر از دستور زبان و واژگان است و ظرافت های فرهنگی را در بر می گیرد، این تحقیق با هدف درک چگونگی تاثیر غوطه وری فرهنگی، آگاهی و حساسیت بر انگیزه، درک مطلب و توانش ارتباطی زبان آموزان در زبان فارسی انجام می شود. این مطالعه با تمرکز بر گروه منتخبی از زبان آموزان با پیشینه های متنوع که در محیط های یادگیری مختلف مشغول به کار هستند، به بررسی تعامل بین بافت فرهنگی و فرآیندهای اکتساب زبان می پردازد. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق، مشاهدات شرکت کنندگان و تجزیه و تحلیل استفاده زبان آموزان از زبان در محیط های فرهنگی اصیل جمع آوری شدند. یافته ها نشان می دهد زبان آموزانی که به طور فعال با شیوه های فرهنگی فارسی، مانند ادبیات، سنت ها، هنجارهای اجتماعی و رسانه ها درگیر می شوند، سطوح بالاتری از توانش زبانی و درک عملی را نشان می دهند. علاوه بر این، این مطالعه نقش بافت فرهنگی را در شکل دهی نگرش زبان آموزان نسبت به زبان، تقویت انگیزه و پشتکار بیشتر برجسته می کند. چالش های مربوط به سوءتفاهم ها و کلیشه های فرهنگی نیز مورد بحث قرار گرفته و بر نیاز به روش های تدریس پاسخگو به فرهنگ تاکید می شود. این تحقیق بر اهمیت ادغام آموزش فرهنگی در برنامه های درسی زبان فارسی برای افزایش اثربخشی کلی ارتباطی و توانش بین فرهنگی زبان آموزان تاکید می کند. در نهایت، این مطالعه موردی با ارائه شواهد تجربی در مورد چگونگی نقش بافت فرهنگی به عنوان یک عامل حیاتی در یادگیری زبان دوم، به ویژه برای زبان فارسی، به حوزه وسیع تر آموزش زبان کمک می کند. پیامدهای این مطالعه نشان می دهد که مربیان و طراحان برنامه درسی باید محتوای فرهنگی و تجربیات فراگیر را در اولویت قرار دهند تا از یادگیری معنادارتر و موثرتر زبان پشتیبانی کنند

کلیدواژه ها:

یادگیری زبان فارسی ، اکتساب زبان ، مطالعه موردی ، توانش بین فرهنگی ، آموزش زبان ، غوطه وری فرهنگی