نقش خانواده و مدرسه در شکل گیری باورهای دینی کودکان

این مقاله به بررسی نقش محوری و مکمل خانواده و مدرسه در فرایند شکل گیری و تثبیت باورهای دینی در کودکان می پردازد. دوران کودکی، بستر اصلی نهادینه شدن ارزش ها و عقاید است و تعامل این دو نهاد تربیتی، تاثیری تعیین کننده بر گرایش ها و نگرش های دینی آینده کودکان دارد. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل چگونگی تاثیرگذاری متقابل و مشترک این دو محیط بر تربیت دینی و پیشنهاد راهکارهایی برای هم افزایی آن هاست. در این مقاله، ابتدا به نقش بی بدیل خانواده به عنوان اولین و مهم ترین بستر تربیت دینی پرداخته می شود. این بخش شامل بررسی تاثیر عوامل گوناگونی چون باورها و عملکردهای دینی والدین، فضای معنوی حاکم بر خانه، الگوبرداری فرزندان از والدین، و نحوه پاسخگویی به پرسش های دینی کودکان است. تاکید می شود که تجربیات اولیه دینی در خانواده، شالوده باورهای آتی کودک را پی ریزی می کند. در ادامه، به جایگاه و مسئولیت مدرسه در تکمیل و تعمیق آموزش های دینی اشاره می گردد. این بخش شامل تحلیل نقش معلمان در انتقال مفاهیم دینی، تاثیر برنامه های درسی و فعالیت های پرورشی، و اهمیت فضای کلی مدرسه در ترویج ارزش های اخلاقی و معنوی است. مقاله بر لزوم استفاده از روش های آموزشی جذاب و متناسب با سن کودک، و ایجاد محیطی امن برای پرسشگری و گفت وگو درباره مسائل دینی در مدرسه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، باور دینی ، معنوی