مقایسه تاثیر روش های تدریس اکتشافی و روش تدریس سخنرانی بر خلاقیت دانش آموزان

مقایسه دو روش تدریس اکتشافی و سخنرانی نشان می دهد که هر کدام تاثیر متفاوتی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان دارند. در روش سخنرانی، معلم محور اصلی انتقال اطلاعات است و دانش آموزان نقش منفعلتری دارند. این روش اگرچه برای انتقال سریع مفاهیم پایه مفید است، اما فضای کمی برای بروز تفکر خلاقانه باقی می گذارد. دانش آموزان عمدتا به حفظ کردن و تکرار مطالب می پردازند و کمتر به چالش کشیده می شوند. در مقابل، روش اکتشافی دانش آموزان را به کاوش، پرسشگری و حل مسئله تشویق می کند. در این روش، معلم نقش راهنما را ایفا می کند و دانش آموزان از طریق تجربه مستقیم و آزمایش به یادگیری می پردازند. تحقیقات نشان داده اند که روش اکتشافی به طور قابل توجهی باعث افزایش مهارت های تفکر انتقادی، انعطاف پذیری ذهنی و ایده پردازی می شود. دانش آموزان در این روش یاد می گیرند چگونه سوال بپرسند، فرضیه بسازند و راه های مختلف حل مسئله را بررسی کنند. این فرآیند مستقیما به رشد خلاقیت منجر می شود. در حالی که روش سخنرانی ممکن است در کوتاه مدت کارآمد به نظر برسد، اما تاثیر محدودی بر توسعه مهارت های خلاقانه دارد. البته ترکیب هوشمندانه این دو روش می تواند نتایج بهتری ایجاد کند؛ به این صورت که مفاهیم پایه از طریق سخنرانی ارائه شود و سپس با فعالیت های اکتشافی تقویت گردد. در نهایت، انتخاب روش تدریس باید با توجه به موضوع درس، سطح دانش آموزان و اهداف آموزشی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

روش ندریس ، اکتشافی ، سخنرانی ، خلاقیت ، دانش آموزان