پانزدهمین همایش بین المللی در معماری ایده های شهرسازی نوین جغرافیا و محیط زیست پایدار

مدیریت توسعه شهری در ایران به منظور گذر از نظام متمرکز و حرکت به سمت نظام غیر متمرکز و بیرون مدیریت شهری ساختار رفت از چالشها رخ داده لاجرم باید ایجاد تحول در نظام برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهری را بعنوان یک راه حل اساسی پذیرا باشد این امر یک انتخاب نیست بلکه یک ضرورت انکار ناپذیر تلقی می گردد. چرا که در شرایط فعلی این ساختار علیرغم سعی و تلاش فروان در ایجاد ارتباط و تعامل میان سه عامل اصلی شکل گیری شهر «انسان, فضا و محیط عاجز از پاسخگویی و حل مشکلات رو به تزاید اجتماعی اقتصادی, کالبدی و زیست محیطی شهرها به ویژه در شهرهای بزرگ کشور بوده و شیوههای کنونی برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهری نه تنها در مواجه با این معضلات ضعیف و ناکارآمد جلوه مینماید بلکه موجب تشدید اوضاع و بحرانی نمودن مدیریت آن به خصوص از طریق ایجاد تمرکز و دفع نظام مشارکتی میباشد. این مقاله در پی تحلیل نظام در ایران با بهره گیری از قوانین مورد عمل و چشم انداز آتی آن با استناد به رویکرد دولت می باشد و در شهری با رویکرد مدیریت شهری افق آتی توسعه پایدار شهری ادامه با توجه به سلسله مباحث و موضوعات پیرامون توسعه پایدار تحلیل و ارزیابی گردیده است و نتایج حاصل از این مقاله تحلیلی و توصیفی نمایانگر این موضوع تمرکز گرا به سوی باشد مدیریت شهری است که تغییر نظام

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، توسعه پایدار ، شهرهای بزرگ ، مدیریت توسعه شهری ، مشکلات شهری