تاثیر هنردرمانی بر بیان هیجانی و تنظیم عاطفه در کودکان دارای اختلالات هیجانی و رفتاری

هنردرمانی به عنوان یک رویکرد خلاقانه و چندوجهی، نقش مهمی در بهبود مهارت های هیجانی و اجتماعی کودکان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات هنردرمانی بر بیان هیجانی و تنظیم عاطفه در کودکان دارای اختلالات هیجانی و رفتاری است. روش پژوهش از نوع مطالعات مروری بوده و داده ها از منابع داخلی و خارجی معتبر گردآوری شده اند. بررسی منابع نشان می دهد که فعالیت های هنری شامل نقاشی، موسیقی، بازی درمانی، و هنرهای تجسمی ساختارمند، بستر امن و غیرقضاوتی برای ابراز احساسات فراهم می آورند و موجب ارتقای خودبیانگری، کاهش اضطراب و رفتارهای ناسازگار، و بهبود مهارت های تعامل اجتماعی می شوند.تحلیل یافته ها نشان می دهد که هنردرمانی علاوه بر ایجاد فرصت بیان هیجانی، نقش موثری در تقویت تنظیم هیجانی دارد؛ به ویژه در کودکان با محدودیت های زبانی و مشکلات ارتباطی، هنر امکان بازنمایی نمادین هیجانات و تمرین راهبردهای کنترل احساسات را فراهم می کند. همچنین، تلفیق هنردرمانی با سایر مداخلات آموزشی و درمانی، مانند موسیقی درمانی و بازی درمانی، می تواند اثرات درمانی را افزایش دهد. با وجود این، محدودیت هایی از جمله اندازه نمونه های کوچک، نبود مطالعات طولی و تفاوت در پروتکل های مداخله ای، وجود دارد که تعمیم نتایج را محدود می سازد.با توجه به شواهد موجود، هنردرمانی یک ابزار موثر و قابل استفاده در محیط های آموزشی، بالینی و توانبخشی برای کودکان دارای اختلالات هیجانی و رفتاری است. اجرای برنامه های منظم، هدفمند و متناسب با ویژگی های فردی کودکان، می تواند موجب ارتقای سلامت روانی، بهبود مهارت های هیجانی و اجتماعی و افزایش کیفیت زندگی آنان شود.