بررسی نقش شبکه های اجتماعی آموزشی در افزایش تعامل معلم و دانش آموز

هدف اصلی این پژوهش، تحلیل و بررسی جامع نقش شبکه های اجتماعی آموزشی در افزایش کیفیت و کمیت تعامل معلم و دانش آموز در محیط های یادگیری نوین است. در هزاره سوم، با نفوذ گسترده فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی، شبکه های اجتماعی از یک بستر صرفا تفریحی به ابزاری قدرتمند برای حمایت از فرآیند آموزشی تبدیل شده اند. این مقاله با اتخاذ رویکرد مروری-توصیفی و تحلیل نظام مند مطالعات و یافته های پژوهشی مرتبط، به بررسی این مهم می پردازد که چگونه به کارگیری هدفمند پلتفرم هایی چون سامانه های مدیریت یادگیری (LMS) با قابلیت های اجتماعی یا شبکه های تخصصی آموزشی، می تواند محدودیت های زمانی و مکانی کلاس های سنتی را از میان بردارد.یافته ها نشان می دهند که شبکه های اجتماعی آموزشی با ارائه ابزارهایی مانند تالارهای گفتگوی ناهمزمان، قابلیت های اشتراک گذاری محتوای چندرسانه ای غنی، و امکان بازخورد سریع همتا به همتا و معلم به دانش آموز، زمینه ساز افزایش تعاملات سه گانه در فرآیند آموزش می شوند: ۱. تعامل شناختی: که از طریق بحث های عمیق تر در مورد محتوای درسی و ساخت مشترک دانش بروز می یابد؛ ۲. تعامل اجتماعی: که به شکل گیری حس جامعه یادگیری و تقویت مهارت های همکاری منجر می شود؛ و ۳. تعامل عاطفی: که با کاهش موانع ارتباطی و افزایش حس تعلق خاطر و انگیزه در دانش آموزان خجالتی تر همراه است. همچنین، این ابزارها امکان ارائه حمایت آموزشی مستمر و شخصی سازی شده را برای معلمان فراهم می کنند. در نهایت، مقاله ضمن تایید پتانسیل بالای این شبکه ها، بر ضرورت توجه به ملاحظات اخلاقی و حریم خصوصی و لزوم توسعه سواد رسانه ای و دیجیتالی در میان کلیه ذی نفعان به عنوان عوامل حیاتی در تضمین موفقیت و پایداری این رویکرد تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

شبکه های اجتماعی آموزشی ، تعامل معلم و دانش آموز ، آموزش الکترونیکی ، یادگیری مشارکتی ، محیط یادگیری مجازی ، تعلق خاطر آموزشی ، سواد دیجیتالی.