تاثیر اضطراب مزمن بر کارکرد حافظه و تصمیم گیری

اضطراب مزمن یکی از اختلالات روانی شایع است که اثرات گسترده ای بر عملکردهای شناختی افراد، به ویژه حافظه و تصمیم گیری دارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر اضطراب مزمن بر حافظه کاری، حافظه بلندمدت و کیفیت تصمیم گیری بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان یک منطقه شهری بود. نمونه ای متشکل از ۲۰۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اضطراب مزمن (STAI)، آزمون های حافظه کاری و بلندمدت و آزمون تصمیم گیری بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که اضطراب مزمن با حافظه کاری (r=-۰.۵۲, p<۰.۰۱)، حافظه بلندمدت (r=-۰.۴۶, p<۰.۰۱) و کیفیت تصمیم گیری (r=-۰.۵۸, p<۰.۰۱) رابطه منفی و معنادار دارد. رگرسیون نیز نشان داد که اضطراب مزمن توانایی پیش بینی حافظه و تصمیم گیری را به طور معنادار دارد. همچنین تحلیل تفاوت های جمعیت شناختی نشان داد که جنسیت و سن تاثیر قابل توجهی بر این رابطه ندارند. این نتایج تاکید می کنند که اضطراب مزمن می تواند عملکردهای شناختی افراد را مختل کند و ضرورت مداخلات روان شناختی، آموزشی و محیطی برای کاهش پیامدهای آن را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

اضطراب مزمن ، حافظه کاری ، حافظه بلندمدت ، تصمیم گیری ، عملکرد شناختی