تاثیر اضطراب امتحان بر عملکرد آموزشی در کلاس

اضطراب امتحان یکی از رایج ترین و تاثیرگذارترین انواع اضطراب در محیط های آموزشی است که می تواند به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان و دانشجویان اثر بگذارد. این نوع اضطراب معمولا در شرایطی بروز می کند که فرد نسبت به ارزیابی توانایی های خود نگرانی یا ترس غیرمنطقی دارد. تحقیقات متعدد نشان داده اند که اضطراب امتحان بر فرآیندهای شناختی از جمله حافظه، تمرکز و تصمیم گیری اثر منفی می گذارد. در نتیجه، حتی دانش آموزانی که از آمادگی علمی کافی برخوردارند ممکن است در شرایط امتحان نتوانند توان واقعی خود را نشان دهند. در کلاس های درس، اضطراب امتحان اغلب با نشانه هایی همچون بی قراری، فراموشی مطالب، کاهش مشارکت کلاسی و افت انگیزش تحصیلی همراه است.از منظر روان شناختی، اضطراب امتحان به دو مولفه شناختی (نگرانی و افکار منفی درباره شکست) و مولفه هیجانی (نشانه های فیزیولوژیکی مانند تپش قلب، تعریق یا لرزش) تقسیم می شود. مولفه شناختی بیشتر بر کیفیت عملکرد ذهنی اثر می گذارد، در حالی که مولفه هیجانی می تواند کنترل رفتاری را مختل کند. پژوهش ها نشان داده اند که اضطراب در سطح متوسط ممکن است نقش انگیزشی داشته باشد و فرد را به تلاش بیشتر ترغیب کند، اما زمانی که این اضطراب از حد معینی فراتر رود، به کاهش عملکرد منجر می شود. در کلاس درس، نقش معلم و فضای آموزشی در تعدیل سطح اضطراب بسیار تعیین کننده است. استفاده از روش های تدریس حمایتی، بازخورد مثبت، و ایجاد جو امن روانی در کلاس می تواند میزان اضطراب دانش آموزان را کاهش دهد.عوامل متعددی در شکل گیری اضطراب امتحان نقش دارند، از جمله انتظارات بالای والدین، رقابت ناسالم میان دانش آموزان، تجربه های منفی از امتحان های گذشته، و ضعف در مهارت های مطالعه. افزون بر این، تفاوت های فردی مانند اعتماد به نفس، تاب آوری و سبک های مقابله ای نیز شدت اضطراب امتحان را تعیین می کنند. مطالعات اخیر نشان داده اند که آموزش مهارت های مدیریت اضطراب، تمرکز ذهن (مایندفولنس)، و راهبردهای مطالعه موثر می تواند در کاهش اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی موثر باشد. در محیط های آموزشی، اجرای کارگاه های روان شناختی و مشاوره تحصیلی نقش مهمی در کنترل این پدیده دارد.

کلیدواژه ها:

امتحان ، اموزش ، درس ، استرس ، محیط ، دانش اموزان