تاثیر طراحی فیزیکی کلاس درس بر تعامل و یادگیری دانش آموزان ابتدایی

طراحی فیزیکی کلاس درس به عنوان عاملی تاثیرگذار در فرآیند یادگیری- یاددهی، به ویژه در دوره حساس ابتدایی، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. این پژوهش با هدف مروری بر اصول طراحی فیزیکی بهینه برای افزایش تعامل و یادگیری دانش آموزان ابتدایی انجام شده است. روش مورد استفاده در این مطالعه، مروری تحلیلی با بررسی نظام مند منابع کتابخانه ای و اسناد معتبر فارسی و انگلیسی است. یافته های کلیدی پژوهش نشان می دهند که مولفه هایی مانند نورپردازی طبیعی، آکوستیک مناسب، رنگ آمیزی هدفمند، چیدمان منعطف مبلمان، دسترسی به منابع و فناوری، تهویه مطلوب و ایجاد فضای شخصی، هنگامی که در کنار یکدیگر در نظر گرفته شوند، می توانند محیطی پویا و تحریک کننده برای یادگیری ایجاد کنند. این عوامل در تعامل با یکدیگر می توانند موجب افزایش تمرکز، تقویت تعاملات آموزشی، ارتقای حس تعلق و در نهایت بهبود کیفیت یادگیری شوند. نتیجه گیری کلی پژوهش حاکی از آن است که طراحی فیزیکی مطلوب، یک عامل تسهیل گر قدرتمند و غیرقابل انکار در فرآیند یادگیری-یاددهی است که توجه به آن می تواند تحول شگرفی در اثربخشی محیط های آموزشی ایجاد کند.کلمات کلیدی: طراحی فیزیکی کلاس درس، یادگیری دانش آموزان ابتدایی، تعامل آموزشی، محیط یادگیری بهینه، روانشناسی محیطی

کلیدواژه ها:

طراحی فیزیکی کلاس درس ، یادگیری دانش آموزان ابتدایی ، تعامل آموزشی ، محیط یادگیری بهینه ، روانشناسی محیطی