روش های نوین آموزشی در تدریس ادبیات فارسی و تاثیر آن بر انگیزه دانش آموزان

تدریس ادبیات فارسی به عنوان یکی از مهم ترین شاخه های آموزشی در نظام تعلیم و تربیت، نقش کلیدی در تقویت هویت فرهنگی و توسعه مهارت های زبانی و ادبی دانش آموزان ایفا می کند. با پیشرفت فناوری و تغییرات بنیادین در روش های آموزشی، استفاده از روش های نوین تدریس به عنوان راهکاری موثر جهت ارتقاء کیفیت آموزش و افزایش انگیزه یادگیری دانش آموزان به شدت مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به بررسی انواع روش های نوین آموزشی در تدریس ادبیات فارسی، شامل یادگیری فعال، آموزش تعاملی، تدریس مبتنی بر فناوری، کلاس های معکوس، و یادگیری مبتنی بر پروژه می پردازد. همچنین تاثیر این روش ها بر انگیزه و مشارکت دانش آموزان در فرایند یادگیری به صورت تحلیلی و تجربی مورد مطالعه قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که به کارگیری روش های نوین، علاوه بر افزایش علاقه و اشتیاق دانش آموزان به ادبیات فارسی، باعث ارتقاء مهارت های تفکر انتقادی، خلاقیت و تعامل کلاسی نیز می شود. در نهایت، این پژوهش به ارائه راهکارهای عملی و پیشنهاداتی جهت بهبود فرآیند آموزش ادبیات فارسی با رویکردهای نوین آموزشی می پردازد تا ضمن حفظ ارزش های ادبی و فرهنگی، زمینه ساز ایجاد انگیزه پایدار در یادگیرندگان باشد. توجه به این موضوع می تواند نقش موثری در تربیت نسلی آگاه، خلاق و علاقه مند به ادبیات و فرهنگ ایرانی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

روش های نوین آموزشی ، تدریس ادبیات فارسی ، انگیزه دانش آموزان ، یادگیری فعال ، آموزش تعاملی ، فناوری آموزشی