بررسی اثرات فناوری واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) در آموزش و برنامه ریزی شهری

فناوری های واقعیت افزوده (Augmented Reality) و واقعیت مجازی (Virtual Reality) از نوآورانه ترین ابزارهای قرن بیست ویکم هستند که به سرعت در حوزه های آموزش، طراحی و برنامه ریزی شهری گسترش یافته اند. این دو فناوری با ترکیب داده های دیجیتال با محیط واقعی، امکان شبیه سازی دقیق فضاهای شهری، آموزش تعاملی دانشجویان معماری، شهرسازی و مهندسی عمران، و تصمیم گیری آگاهانه تر در فرایندهای توسعه شهری را فراهم کرده اند. مقاله حاضر با رویکردی توصیفی–تحلیلی، به بررسی کاربردها، مزایا و چالش های AR و VR در آموزش و برنامه ریزی شهری می پردازد. نتایج نشان می دهد که این فناوری ها موجب بهبود درک فضایی، افزایش تعامل یادگیرندگان، ارتقای کیفیت تصمیم سازی شهری، و کاهش خطاهای طراحی شده اند. در عین حال، چالش هایی نظیر هزینه های بالا، نیاز به زیرساخت فنی و کمبود متخصصان آموزش دیده از موانع گسترش آن به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، واقعیت مجازی ، آموزش شهرسازی ، فناوری های نوین ، برنامه ریزی شهری