فرصت ها و چالش های ادغام فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی در آموزش و پرورش

این مقاله مروری به بررسی جامع فرصت ها و چالش های ناشی از ادغام فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی در نظام آموزش و پرورش می پردازد. با توجه به سرعت روزافزون تحولات دیجیتال، هوش مصنوعی به عنوان یک نیروی دگرگون ساز، پتانسیل ایجاد انقلابی در فرآیندهای یاددهی-یادگیری را دارد. از یک سو، فرصت های بی نظیری همچون شخصی سازی آموزش، افزایش دسترسی و عدالت آموزشی، خودکارسازی وظایف اداری و ارزیابی، و توسعه مهارت های قرن بیست و یکم از طریق ابزارهای هوشمند فراهم می شود. این فناوری ها می توانند تجارب یادگیری را برای دانش آموزان جذاب تر، عمیق تر و متناسب با نیازهای فردی آن ها سازند و معلمان را از بارهای تکراری رها کرده تا بر تعاملات انسانی معنادارتر تمرکز کنند. از سوی دیگر، این تحول با چالش های جدی نیز همراه است. نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها، سوگیری الگوریتم ها، تشدید شکاف دیجیتال، تاثیرات روانی-اجتماعی بر دانش آموزان و لزوم بازتعریف نقش معلم، موانعی هستند که نیازمند سیاست گذاری دقیق و آگاهانه می باشند. این مقاله با تحلیل متون موجود، ضمن تبیین ابعاد مختلف این دوگانگی، تلاش می کند تا یک چشم انداز متعادل برای بهره برداری موثر و مسئولانه از هوش مصنوعی در راستای توسعه پایدار آموزشی ارائه دهد. در نهایت، نتیجه گیری می شود که موفقیت در این مسیر مستلزم یک رویکرد انسان محور است که در آن فناوری نه به عنوان جایگزین، بلکه به عنوان ابزاری قدرتمند در خدمت اهداف والای آموزشی و پرورش انسان های خلاق و متفکر به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، تحول دیجیتال ، چالش های فناوری ، یادگیری شخصی سازی شده