تحلیل تجربه های ناگفته دانش آموزان در فعالیت های هنری

فعالیت های هنری در مدرسه، فراتر از آموزش مهارت های فنی، بستری برای بیان گری درونی و بازنمایی تجربه های زیسته دانش آموزان فراهم می آورد. مسئله اصلی این پژوهش آن است که چگونه می توان تجربه های ناگفته دانش آموزان را در آثار هنری آنان شناسایی و تحلیل کرد و چه نقشی برای معلمان هنر در خوانش تربیتی این تجربه ها قابل تصور است. هدف پژوهش، بررسی ظرفیت های روان شناختی، تربیتی و فرهنگی فعالیت های هنری در مدرسه و ارائه راهکارهایی برای بهره گیری از آن ها در شناخت بهتر دانش آموزان است. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای و با تحلیل منابع علمی فارسی در حوزه آموزش هنر، روان شناسی تربیتی و مطالعات فرهنگی انجام شده است. یافته ها نشان داد که آثار هنری دانش آموزان اغلب حامل نشانه هایی از احساسات، خاطرات، اضطراب ها و روایت های فرهنگی اند که در قالب های کلامی قابل بیان نیستند. همچنین مشخص شد که فعالیت های هنری موجب افزایش خودبیان گری، اعتماد به نفس، تعامل اجتماعی و تقویت هویت فرهنگی دانش آموزان می شود. در نتیجه، تحلیل تجربه های ناگفته در آثار هنری دانش آموزان، نه تنها امکان پذیر بلکه ضروری است و اجرای آن نیازمند توانمندسازی معلمان هنر، بازنگری در برنامه های درسی، و توسعه رویکردهای میان رشته ای در آموزش هنر است.

کلیدواژه ها:

آموزش هنر ، تجربه های ناگفته ، روان شناسی تربیتی ، بیان گری غیرکلامی ، هویت فرهنگی