بررسی تعامل نهاد خانواده و مدرسه در اجرای اثربخش سند تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت

این مقاله مروری به تحلیل و واکاوی ماهیت، ابعاد و اهمیت تعامل میان دو نهاد بنیادین خانواده و مدرسه و تاثیر آن بر اجرای اثربخش سیاست های سند تحول بنیادین آموزش و پرورش می پردازد. سند تحول به عنوان نقشه راه نظام آموزشی ایران، موفقیت خود را در گرو شکل گیری یک پیوند ارگانیک و شراکتی میان ارکان مختلف تربیت، به ویژه خانه و مدرسه، می داند. هدف اصلی این پژوهش، تبیین این موضوع است که چگونه یک رابطه تعاملی، دوسویه و مبتنی بر اعتماد می تواند به مثابه یک اهرم قدرتمند، فرآیند تحقق اهداف متعالی سند، از جمله دستیابی به حیات طیبه و تربیت همه جانبه دانش آموزان در ساحت های شش گانه را تسهیل و تسریع نماید. با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با استناد به مبانی نظری و پژوهش های پیشین، این مقاله استدلال می کند که تعامل موثر خانواده و مدرسه از طریق مکانیسم هایی چون همسوسازی اهداف تربیتی، ایجاد محیط یادگیری یکپارچه، افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، تقویت نظارت و پاسخگویی متقابل، و بسیج منابع مشترک، به طور مستقیم به کاهش چالش های اجرایی سند و افزایش کارایی آن منجر می شود. یافته های نظری نشان می دهد که موانعی همچون نگرش های سنتی، فقدان مهارت های ارتباطی، ساختارهای متمرکز و عدم وجود سازوکارهای مشخص برای مشارکت، از جمله مهم ترین چالش های پیش روی این تعامل هستند. در پایان، این مقاله نتیجه گیری می کند که گذار از یک رابطه سطحی و مبتنی بر اطلاع رسانی صرف، به یک "شراکت آموزشی و تربیتی" واقعی میان خانواده و مدرسه، سنگ بنای اصلی موفقیت سند تحول بنیادین است و سیاست گذاران و مجریان نظام آموزشی باید تلاش خود را بر ایجاد و نهادینه سازی این الگوی تعاملی متمرکز سازند.

کلیدواژه ها:

سند تحول بنیادین ، تعامل خانواده و مدرسه ، مشارکت والدین ، اثربخشی ، نظام تعلیم و تربیت.