تاثیر الگوریتم های هوشمند بر تحلیل آثار هنری هنرجویان هنرستانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش الگوریتم های هوشمند در تحلیل آثار هنری هنرجویان هنرستانی انجام شده است. مسئله اصلی تحقیق، نبود چارچوب مشخص برای بهره گیری از فناوری های هوشمند در تحلیل بصری آثار هنری در محیط های آموزشی است؛ در حالی که این آثار اغلب بازتابی از حالات روانی، سبک های فردی و گرایش های زیباشناختی هنرجویان هستند. روش پژوهش از نوع کیفی و کتابخانه ای بوده و با تحلیل منابع علمی معتبر، مفاهیم مرتبط با هوش مصنوعی، آموزش هنر، روان شناسی بصری و زیباشناسی محاسباتی استخراج شده است. یافته ها نشان دادند که الگوریتم های هوشمند قادرند عناصر بصری مانند رنگ، فرم، تقارن و شدت نور را با دقت بالا شناسایی کرده و به تحلیل سبک هنری و حالات روانی هنرجویان کمک کنند. همچنین، استفاده از این فناوری ها موجب افزایش دقت ارزیابی، کاهش سوگیری انسانی و ارتقاء کیفیت بازخوردهای آموزشی می شود. نتایج پژوهش تاکید دارد که تلفیق تحلیل الگوریتمی با درک انسانی، می تواند به شخصی سازی آموزش، تقویت خلاقیت و ارتقاء سلامت روانی هنرجویان منجر شود. در عین حال، بهره گیری موثر از این فناوری ها نیازمند آموزش مربیان، طراحی چارچوب های اخلاقی و توجه به زمینه های فرهنگی آثار هنری است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تحلیل بصری ، آموزش هنر ، آثار هنرجویان ، فرم و رنگ