تاثیر هوش مصنوعی بر روش های تدریس و یادگیری در مدارس

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هوش مصنوعی بر روش های تدریس و یادگیری در مدارس انجام شده است. مسئله اصلی پژوهش، چگونگی بهره گیری از ظرفیت های هوش مصنوعی در بهبود کیفیت آموزش، ارتقاء نقش معلم، و شخصی سازی مسیر یادگیری دانش آموزان است. در این راستا، از روش تحقیق کتابخانه ای استفاده شده و داده ها از طریق تحلیل منابع علمی معتبر گردآوری شده اند. یافته ها نشان می دهند که هوش مصنوعی می تواند با تحلیل داده های آموزشی، طراحی مسیرهای یادگیری متناسب با نیازهای فردی، و ارائه بازخوردهای دقیق، موجب افزایش مشارکت، انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان شود. همچنین، ابزارهای هوشمند آموزشی نقش معلم را از انتقال دهنده دانش به تسهیل گر یادگیری تغییر داده و امکان طراحی محیط های یادگیری تعاملی و چندرسانه ای را فراهم می سازند. در حوزه ارزیابی، سامانه های هوشمند موجب افزایش دقت، عدالت و سرعت در سنجش عملکرد دانش آموزان شده اند. با این حال، چالش هایی چون نبود زیرساخت های فناورانه، کمبود آموزش حرفه ای برای معلمان، و نگرانی های اخلاقی در استفاده از داده های آموزشی نیز شناسایی شده اند. در نتیجه، پژوهش حاضر تاکید می کند که بهره گیری موثر از هوش مصنوعی در آموزش مدارس ایران نیازمند برنامه ریزی دقیق، آموزش تخصصی، توسعه زیرساخت ها و تدوین سیاست های حمایتی است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تدریس هوشمند ، یادگیری شخصی سازی شده ، ارزیابی آموزشی ، نقش معلم