تاثیر آموزش مهارت های حل مسئله و تصمیم گیری بر ارتقاء تاب آوری دانش آموزان

تاب آوری به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی روان شناسی مثبت گرا، توانایی فرد در مقابله موثر با دشواری ها، بازگشت از بحران ها و سازگاری موفق با شرایط نامطلوب تعریف می شود. اهمیت این مفهوم در حوزه آموزش و پرورش زمانی آشکارتر می شود که دانش آموزان در طول فرآیند رشد تحصیلی و اجتماعی خود با فشارها، ناکامی ها و تغییرات متعددی مواجه می شوند که در صورت فقدان توانایی سازگاری می تواند منجر به مشکلات روان شناختی، افت تحصیلی و آسیب های اجتماعی گردد. از سوی دیگر، تحقیقات نشان داده است که تاب آوری ویژگی ای ثابت و غیرقابل تغییر نیست، بلکه مهارتی قابل تقویت و آموزش است که از طریق مداخلات هدفمند می توان آن را ارتقا بخشید. مهارت حل مسئله فرایندی است که دانش آموز را قادر می سازد مسائل و چالش ها را به طور نظام مند شناسایی کرده، گزینه های مختلف را بررسی و بهترین راهکار را انتخاب کند. مهارت تصمیم گیری نیز فرد را در گزینش آگاهانه میان گزینه های گوناگون و پذیرش پیامدهای انتخاب یاری می رساند. ترکیب این دو مهارت، توانایی فرد را در مقابله با بحران ها و مدیریت موقعیت های پیچیده افزایش می دهد و زمینه ای برای تقویت احساس خودکارآمدی، امیدواری و کنترل درونی فراهم می سازد. آموزش این مهارت ها به طور مستقیم موجب بهبود شاخص های تاب آوری از جمله انعطاف پذیری شناختی، تنظیم هیجانی، اعتمادبه نفس و توانایی مقابله با استرس می شود. همچنین آموزش ترکیبی این مهارت ها اثرات گسترده تری در مقایسه با آموزش جداگانه آن ها بر جای گذاشته و دانش آموزان را در مواجهه با مشکلات تحصیلی و اجتماعی توانمندتر ساخته است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، مهارت حل مسئله ، تصمیم گیری ، تاب آوری ، دانش آموزان