بررسی تاثیر تصاویر دارای تمایز بر بهبود اختلال دیداری در دیکته نویسی دانش آموزان

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تصاویر دارای تمایز بر بهبود اختلال دیداری در دیکته نویسی دانش آموزان پرداخته است. هدف مطالعه، ارزیابی اثربخشی به کارگیری تصاویر دارای تمایز —شامل کنتراست بالا، جزئیات ساختاری قابل تفکیک و قرارگیری هدفمند در متن آموزشی— در ارتقای دقت، روانی و سرعت دیکته نویسی دانش آموزان دوره ی ابتدایی مبتلا به اختلال های دیداری-ادراکی بود. در یک طرح شبه تجربی با طراحی پیش آزمونپس آزمون و وجود گروه کنترل، نمونه ای از دانش آموزان به صورت تصادفی در گروه مداخله (دریافت محتوای آموزش دیده به همراه تصاویر تمایزدار) و گروه کنترل (آموزش متداول بدون تصاویر تمایزدار) قرار گرفتند و عملکرد هر دو گروه با استفاده از آزمون های دیکته معیار، شمارش خطاهای دیداری-نگارشی و سنجه های توجه بینایی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری در دقت دیکته، کاهش خطاهای جابجایی و حذف-اضافه حروف و افزایش سرعت نوشتن تجربه کرد؛ همچنین نمرات مربوط به توجه بینایی و توانایی تفکیک الگوها در گروه مداخله به طور قابل توجهی افزایش یافت. این یافته ها حاکی از آن است که به کارگیری تصاویر دارای تمایز می تواند به عنوان یک مداخله آموزشی ساده، کم هزینه و موثر در برنامه های آموزشی و توانبخشی برای بهبود مهارت های دیکته نویسی دانش آموزان دارای اختلال دیداری مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می شود معلمان و متخصصان آموزش ویژه تصاویر تمایزدار را در طراحی مواد آموزشی لحاظ کنند و پژوهش های آتی با نمونه های گسترده تر و دوره های پیگیری طولانی تر پایداری اثرات را بررسی نمایند

کلیدواژه ها:

اختلال دیداری ، دیکته نویسی ، تصاویر دارای تمایز ، آموزش ویژه ، بهبود مهارت های نوشتاری