بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر مغز بر ارتقا درک مفهومی و پایداری یادگیری در نظام آموزشی

در دنیای معاصر، نیاز به یادگیری عمیق و پایدار بیش از هر زمان دیگری محسوس است و نظام های آموزشی سنتی، با تمرکز بر حفظیات کوتاه مدت، قادر به پاسخگویی به این نیاز نیستند. آموزش مبتنی بر مغز، به عنوان یک رویکرد نوین، تلاش می کند با بهره گیری از یافته های علوم اعصاب، روان شناسی شناختی و اصول یادگیری فعال، محیط آموزشی و شیوه های تدریس را به گونه ای بازآفرینی کند که فرآیند یادگیری دانش آموزان معنادار، عمیق و پایدار شود. این رویکرد با توجه به سازوکارهای شناختی، هیجانی و اجتماعی مغز، به تقویت درک مفهومی و تثبیت دانش در حافظه بلندمدت کمک می کند و امکان انتقال آموخته ها به موقعیت های واقعی زندگی را فراهم می آورد. آموزش مبتنی بر مغز می تواند توجه، انگیزش، درک مفهومی و پایداری یادگیری دانش آموزان را به طور چشمگیری ارتقا دهد. بهره گیری از فعالیت های چندحسی، تعاملات گروهی، بازخورد مستمر و ایجاد محیط های آموزشی غنی از هیجان و انگیزش، نقش موثری در تثبیت مفاهیم و ارتقای حافظه بلندمدت دارد. همچنین توجه به تفاوت های فردی و سبک های یادگیری دانش آموزان، امکان طراحی برنامه های شخصی سازی شده و متناسب با ظرفیت های شناختی و هیجانی هر فراگیر را فراهم می آورد. یادگیری فعال، معنادار و در تعامل با تجارب پیشین، زمینه ساز درک مفهومی عمیق و تثبیت دانش در حافظه بلندمدت می شود. همچنین ارتباط میان هیجان، انگیزش و یادگیری، نقش کلیدی در موفقیت آموزش مبتنی بر مغز ایفا می کند و محیط یادگیری باید علاوه بر ارائه محتوا، عوامل هیجانی و انگیزشی دانش آموزان را نیز مدنظر قرار دهد. این رویکرد نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی کمک می کند، بلکه توانایی دانش آموزان در حل مسئله، تفکر انتقادی، خلاقیت و خودتنظیمی را نیز تقویت می نماید

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: آموزش ، مغز ، درک مفهومی ، پایداری ، یادگیری ، نظام آموزشی