بکار گیری نور طبیعی در محیط های ساخته شده

استفاده بهینه از نور طبیعی در محیط های ساخته شده اعم از فضاهای داخلی تا فضاهای شهری در قدیم بصورت یک اصل مهم مطرح بود . اهمیت این قضیه بعد از اختراع الکتریسیته و چراغ های برقی روز بروز کمرنگ تر شد تا جایی که دربعضی معماری ها شاهد نور پردازی بصورت کاملا مصنوعی در فضاهای مختلف و حذف نور طبیعی هستیم . نور طبیعی دارای خواص و مزایایی است که نور مصنوعی با تمام پیشرفت هایی که در سال های اخیر داشته است امکان رقابت با آن را ندارد ؛ از جمله مزایای بسیار مهم نور طبیعی رایگان بودن آن است و از دیگر مشخصات آن پویایی و متغیر بودن آن در طول روز و همچنین خواص درمانی بهداشتی آن است. نسل های گذشته به دلیل اتکای زیاد به نور طبیعی این خواص را می شناختند و آن را با زیبایی و هنر تمام در فضاهای مصنوع خود بکار می بردند و از همین رو شاهد معماری و شهرسازی های بسیار زیبا و چشم گیری هستیم که نور طبیعی در آن نقش بسیار مهمی را ایفا می نماید. اکنون که بحث معماری پایدار و معماری سبز یکی از دغدغه های اصلی بشر و اندیشمندان می باشد ، استفاده از نور پاک و رایگان خورشید نیز به عنوان یکی از روش های بسیار مهم در نورپردازی فضاهای ساخته شده می باشد که در بسیاری از ضوابط طراحی و پروژه های طراحی شهری مد نظر قرار می گیرد . این مقاله توضیحاتی در باره نحوه روش های استفاده از نور طبیعی در محیط های ساخته شده و همچنین اهمیت و تکنیک های بکار گیری نور خورشید در معماری و شهرسازی سنتی ایران را ارائه خواهد داد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، محیط های ساخته شده ، معماری و شهرسازی سنتی ، نور طبیعی