نقش معلم در کاهش وابستگی دانش آموزان به کلاس های خصوصی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش معلم در کاهش وابستگی دانش آموزان به کلاس های خصوصی انجام شد. وابستگی به کلاس های خصوصی یکی از چالش های مهم نظام آموزشی ایران است که پیامدهای آموزشی، روانی و اقتصادی برای دانش آموزان و خانواده ها به همراه دارد. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۵۰ دانش آموز و ۳۰ معلم از مدارس ابتدایی یک منطقه شهری بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه دانش آموزان و معلمان و مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. برای تحلیل داده های کمی از آمار توصیفی، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه و برای تحلیل داده های کیفی از تحلیل محتوای مصاحبه ها استفاده شد.یافته های پژوهش نشان داد که کیفیت تدریس، تعامل عاطفی و انگیزشی، توجه به تفاوت های فردی و استفاده از منابع مکمل مدرسه رابطه معناداری با کاهش وابستگی دانش آموزان به کلاس های خصوصی دارند. همچنین، خودکارآمدی و اعتماد به نفس دانش آموزان به عنوان متغیر میانجی، بیشترین تاثیر را در کاهش وابستگی نشان داد. نتایج مصاحبه ها نیز تایید کرد که معلمان با استفاده از روش های فعال یادگیری، بازخورد مستمر و طراحی تمرین های متناسب با نیازهای فردی دانش آموزان، می توانند یادگیری مستقل را تقویت و گرایش به کلاس های خصوصی را کاهش دهند.با توجه به یافته های پژوهش، ارتقای کیفیت تدریس، ایجاد فضای حمایتی و انگیزشی، توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان و استفاده از منابع مکمل، از مهم ترین راهکارهای کاهش وابستگی به کلاس های خصوصی است. این پژوهش می تواند مبنایی برای برنامه ریزی آموزشی و سیاست گذاری مدرسه محور به منظور افزایش یادگیری مستقل و کاهش فشار مالی و روانی بر دانش آموزان و خانواده ها باشد.

کلیدواژه ها:

معلم ، وابستگی به کلاس های خصوصی ، یادگیری مستقل ، خودکارآمدی ، کیفیت تدریس