نقش تعاملات انسانی و مجازی در بازتعریف فرآیند یاددهی یادگیری

تحول در فناوری های ارتباطی و ظهور محیط های یادگیری دیجیتال، باعث شده است مفهوم یاددهی یادگیری از شکل سنتی خود فاصله گرفته و در قالبی ترکیبی از تعاملات انسانی و مجازی بازتعریف شود. این پژوهش با هدف بررسی نقش تعاملات انسانی و مجازی در بازآفرینی فرآیند یاددهی یادگیری انجام شده است. روش پژوهش از نوع مروری و تحلیلی بوده و با بررسی پژوهش های داخلی و خارجی در حوزه تعاملات آموزشی در محیط های حضوری و مجازی، به تحلیل تاثیر متقابل فناوری، ارتباط انسانی، و محیط یادگیری پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که تعاملات انسانی نقش بنیادینی در حفظ انگیزه، ارتباط عاطفی و درک متقابل میان معلم و دانش آموز دارند؛ در حالی که تعاملات مجازی فرصت هایی چون دسترسی گسترده، یادگیری خودمحور و تنوع منابع آموزشی را فراهم می آورند. ترکیب هدفمند این دو نوع تعامل می تواند به ایجاد الگوهای نوین یادگیری شخصی سازی شده، افزایش درگیری شناختی، و تقویت مهارت های ارتباطی منجر شود. بنابراین، بازتعریف فرآیند یاددهی یادگیری در عصر دیجیتال مستلزم ایجاد توازن میان فناوری و انسان محوری است تا آموزش به تجربه ای جامع، پویا و معنادار تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

تعاملات انسانی ، تعاملات مجازی ، یاددهی یادگیری ، آموزش دیجیتال ، ارتباط آموزشی ، یادگیری ترکیبی ، فناوری آموزشی ، مهارت های ارتباطی ، انگیزش یادگیری ، تحول آموزشی