نقش ذهن آگاهی در کاهش افت تحصیلی و افزایش مشارکت یادگیری دانش آموزان

این مقاله مروری به بررسی نقش و مکانیسم های تاثیرگذاری تمرینات ذهن آگاهی بر دو چالش اساسی نظام های آموزشی، یعنی افت تحصیلی و کاهش مشارکت در یادگیری دانش آموزان، می پردازد. افت تحصیلی و عدم مشارکت فعال در فرآیندهای کلاسی، پدیده های پیچیده ای هستند که نه تنها آینده تحصیلی و شغلی دانش آموزان را به خطر می اندازند، بلکه به اتلاف منابع آموزشی و فرسودگی معلمان نیز منجر می شوند. رویکردهای سنتی که اغلب بر عوامل بیرونی مانند روش های تدریس یا محتوای درسی تمرکز دارند، به ندرت به مهارت های شناختی و هیجانی درونی دانش آموز که زیربنای یادگیری موثر است، می پردازند. این مقاله استدلال می کند که ذهن آگاهی، به عنوان آموزش آگاهی هدفمند و بدون قضاوت از لحظه حال، می تواند این شکاف را پر کند. با مروری بر مبانی نظری و شواهد پژوهشی، این مقاله نشان می دهد که تمرینات ذهن آگاهی از طریق تقویت کارکردهای اجرایی مغز (شامل توجه پایدار، کنترل تکانه و حافظه کاری)، بهبود مهارت های تنظیم هیجانی، کاهش استرس و اضطراب امتحان، و افزایش انعطاف پذیری شناختی، به طور مستقیم به مقابله با عوامل کلیدی افت تحصیلی می پردازد. علاوه بر این، ذهن آگاهی با افزایش کنجکاوی، گشودگی به تجربیات جدید و پرورش انگیزه درونی، مشارکت فعال دانش آموزان را در فرآیند یادگیری تقویت می کند. در نهایت، نتیجه گیری می شود که ادغام برنامه های ذهن آگاهی در ساختار مدارس، یک راهبرد پیشگیرانه و مبتنی بر توانمندسازی است که با تقویت زیرساخت های روانی-شناختی یادگیری، می تواند به طور موثری به کاهش افت تحصیلی و ایجاد محیط های آموزشی پویا و جذاب کمک کند.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، افت تحصیلی ، مشارکت در یادگیری ، کارکردهای اجرایی ، خودتنظیمی ، دانش آموزان.