نقش آموزش و محیط در شکوفایی استعداد های دانش آموزان

تحقیق حاضر به بررسی نقش آموزش و محیط در شکوفایی استعدادهای دانش آموزان با تاکید بر عوامل مدرسه ای، خانوادگی و ساختارهای کلان آموزشی پرداخته است. در این راستا تلاش شده تا با رویکردی تحلیلی، ابعاد مختلف فرایند استعدادپروری مورد واکاوی قرار گیرد و نقش مولفه هایی چون محیط فیزیکی و عاطفی مدرسه، کیفیت تعامل معلم و دانش آموز، محتوای برنامه های آموزشی، ابزارهای شناسایی استعداد و مشارکت خانواده ها تحلیل گردد. تحلیل مبانی نظری و یافته های پژوهش های اخیر نشان می دهد که ایجاد محیط یادگیری پویا، آموزش معلمان برای شناسایی و پرورش استعداد، ارتقای ارتباط خانه و مدرسه، تنوع بخشی به برنامه های درسی و استقرار نظام سنجشی جامع، از پیش نیازهای اساسی روند شکوفایی استعداد به شمار می روند. در عین حال، موانعی نظیر نگاه آزمون محور، محدودیت امکانات آموزشی، ضعف نظام مشاوره و نبود سیاست های یکپارچه حمایتی، چالش های جدی در راستای تحقق این هدف را شکل داده اند. یافته ها بیانگر آن است که ترکیب نگاه جامع به آموزش، اصلاح برنامه های درسی، توانمندسازی منابع انسانی نظام آموزشی و جلب مشارکت فعال خانواده ها، به طور معناداری می تواند منجر به رشد و بروز حداکثری استعدادهای دانش آموزان گردد. پژوهش حاضر با تبیین چالش ها و ارائه راهکارهای عملی، تاکید می کند که مسیر سیاستگذاری و عمل مدارس باید همواره در جهت فرصت آفرینی و شناسایی استعدادهای گوناگون دانش آموزان باشد تا رشد سرمایه انسانی و توسعه اجتماعی محقق گردد.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: شکوفایی استعداد ، آموزش ، محیط یادگیری ، دانش آموز