بررسی تاثیر استفاده از فناوری های نوین در برنامه درسی با رویکرد سند تحول بنیادین

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از فناوری های نوین در برنامه درسی با رویکرد سند تحول بنیادین انجام شد. این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی و با روش کتابخانه ای انجام گرفت و داده ها از طریق بررسی منابع معتبر شامل مقالات علمی، کتب تخصصی و اسناد رسمی جمع آوری شدند. یافته های پژوهش نشان می دهد که فناوری های نوین مانند یادگیری الکترونیکی، هوش مصنوعی و واقعیت مجازی، می توانند به عنوان ابزاری قدرتمند در تحقق اهداف سند تحول بنیادین عمل کنند. این فناوری ها با ایجاد محیط های یادگیری تعاملی، شخصی سازی آموزش و تقویت مهارت های قرن بیست ویکم، به پرورش دانش آموزانی خلاق، متفکر و مسئول کمک می کنند.با این حال، ادغام فناوری های نوین در برنامه درسی با چالش هایی مانند کمبود زیرساخت ها، عدم آمادگی معلمان و مقاومت فرهنگی مواجه است. نتایج پژوهش نشان می دهد که برای رفع این چالش ها، نیاز به سرمایه گذاری در زیرساخت ها، آموزش ضمن خدمت معلمان، ترویج فرهنگ پذیرش نوآوری و تامین بودجه کافی است. همچنین، کاهش شکاف دیجیتال بین مناطق مختلف و توسعه محتوای آموزشی هماهنگ با فناوری های نوین، از دیگر اقدامات ضروری برای اجرای موثر فناوری ها به شمار می روند.در نهایت، پژوهش حاضر تاکید دارد که ادغام فناوری های نوین در برنامه درسی با رویکرد سند تحول بنیادین، نیازمند همکاری بین همه ذینفعان از جمله دولت، معلمان، دانش آموزان و خانواده هاست. با رفع چالش ها و اجرای راهکارهای مناسب، می توان از فناوری ها به عنوان ابزاری برای تحول در نظام آموزشی ایران بهره برد و نسل آینده را برای مواجهه با چالش های قرن بیست ویکم آماده ساخت.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: فناوری های نوین ، برنامه درسی ، سند تحول بنیادین ، یادگیری الکترونیکی ، هوش مصنوعی ، واقعیت مجازی ، زیرساخت ها ، آموزش معلمان ، شکاف دیجیتال ، شخصی سازی یادگیری