کاربست الگو های مدیریت بحران در روابط منازعه آلود ایران و عربستان

این مقاله بدنبال کاربرد الگو­های مدیریت ­بحران در سازمان دهی نظم پایدار منطقه ای میان ایران و عربستان بعد از تحولات ۲۰۱۱ بهارعربی، به منظور شناخت ریشه ها و علل ظهور این بحران ­ها از یک سو، و همچنین شناسایی راه های مدیریتی و تصمیم­سازی در مواجهه با آن ها از سوی دیگر است؛ چرا که در جریان این تحولات تهران و ریاض گرفتار چرخه ای مستمر از رقابت ها و منازعات در محیط امنیتی خاورمیانه شده اند. بگونه ای که این راهبردهای متضاد باعث شده تا مدیریت­بحران های منطقه عموما تحت تاثیر الگوهای رفتاری آن­ها از روند نامطلوبی برخوردار باشد. بنابراین تجزیه و تحلیل سیاست­های مدیریتی این دو کشور، ضمن آنکه فهم جامع تری را از محیط بحران فراهم می سازد، می تواند در جلوگیری از بروز بحران ها و به حداقل رساندن آثار منفی­، آن­ها را در مدیریت این منازعات یاری رساند. در این زمینه سعی بر آن است تا با شناخت موانع موجود در پیگیری سیاست­های منطقه­ای ایران و عربستان، خواننده به درک مناسبی از دستور کار امنیتی دو کشور واصل شود. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که بدلیل نوع ویژگی های ساختاری حاکم بر روابط تهران- ریاض در منطقه، و شکل­گیری الگوی توازن ­قوای نامتقارن در جریان تحولات بیداری اسلامی، الگوهای مدیریت بحران­ در روابط آن­ها  منجر به شکل گیری یک نظم امنیتی نشده است.

کلیدواژه ها:

ایران ، بیداری اسلامی ، توازن قوا ، عربستان ، مدیریت بحران