نقش آموزش ذهن آگاهی در کاهش اضطراب و استرس دانش آموزان

هدف اصلی این مقاله مروری، تبیین و تحلیل جامع نقش آموزش های مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان یک راهبرد موثر و پیشگیرانه در کاهش سطوح اضطراب و استرس در میان دانش آموزان است. در دهه های اخیر، شیوع چالش های مربوط به سلامت روان، به ویژه اضطراب و استرس ناشی از فشارهای تحصیلی، اجتماعی و فردی، در جمعیت دانش آموزی به یک دغدغه جهانی تبدیل شده است. این پدیده نه تنها بر بهزیستی روانشناختی دانش آموزان تاثیر منفی می گذارد، بلکه عملکرد تحصیلی، روابط بین فردی و سلامت جسمانی آن ها را نیز به طور جدی به خطر می اندازد. در پاسخ به این بحران، مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی، که ریشه در سنت های تاملی شرقی دارند و توسط علم روان شناسی مدرن مورد اقتباس و اعتبارسنجی قرار گرفته اند، به عنوان یک رویکرد امیدوارکننده مطرح شده اند. ذهن آگاهی به معنای آگاهی هدفمند و بدون قضاوت از لحظه حال است و آموزش آن شامل تمریناتی برای پرورش توجه پایدار، تنظیم هیجانی و پذیرش تجارب درونی است. این پژوهش با مرور نظام مند ادبیات نظری و یافته های تجربی، به بررسی مکانیسم هایی می پردازد که از طریق آن ها، تمرینات ذهن آگاهی می توانند به کاهش واکنش پذیری نسبت به عوامل استرس زا و مدیریت بهتر نشانه های اضطراب کمک کنند. شواهد نشان می دهد که این آموزش ها از طریق تقویت شبکه های عصبی مرتبط با توجه و کنترل اجرایی، کاهش فعالیت آمیگدال و بهبود توانایی فرد در فاصله گیری شناختی از افکار منفی، تاثیرات مثبت خود را اعمال می کنند. در نهایت، این مقاله نتیجه گیری می کند که ادغام برنامه های آموزش ذهن آگاهی در ساختار نظام آموزش و پرورش می تواند به عنوان یک استراتژی کلیدی برای ارتقای سلامت روان، افزایش تاب آوری و بهبود کیفیت کلی تجربه آموزشی دانش آموزان عمل کند.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، کاهش استرس ، اضطراب دانش آموزان ، سلامت روان ، آموزش و پرورش.