نقش آموزش والدین در توسعه مهارت های حل تعارض فرزندان در محیط های آموزشی مدارس

این مقاله مروری به بررسی تحلیلی نقش حیاتی و تاثیرگذار برنامه های آموزش والدین بر توسعه و بهبود مهارت های حل تعارض فرزندانشان در بستر محیط های آموزشی مدارس می پردازد. خانواده به عنوان اولین و اصلی ترین کانون اجتماعی شدن، نقشی بی بدیل در شکل دهی به الگوهای رفتاری، نگرش ها و مهارت های اجتماعی کودکان ایفا می کند. مهارت های حل تعارض، که مجموعه ای از توانایی های ارتباطی، هیجانی و شناختی برای مدیریت سازنده اختلافات هستند، عمدتا در بستر تعاملات خانوادگی آموخته و درونی می شوند. از سوی دیگر، مدرسه به عنوان دومین محیط اجتماعی مهم، عرصه ای است که این مهارت ها در تعامل با همسالان به کار گرفته شده و مورد آزمون قرار می گیرند. بسیاری از برنامه های مدرسه محور برای آموزش حل تعارض، به دلیل نادیده گرفتن تاثیر قدرتمند محیط خانه، به موفقیت محدودی دست می یابند. این مقاله با مرور نظام مند ادبیات پژوهشی در حوزه های روان شناسی تربیتی، جامعه شناسی خانواده و مدیریت آموزشی، استدلال می کند که آموزش والدین و توانمندسازی آن ها با دانش و مهارت های فرزندپروری موثر در زمینه حل تعارض، یک استراتژی بنیادین و پیشگیرانه برای کاهش تعارضات در مدرسه است. یافته ها نشان می دهند که والدینی که در این برنامه ها شرکت می کنند، الگوهای ارتباطی سازنده تری را به کار گرفته و به فرزندان خود در زمینه مدیریت هیجانات و حل مسئله کمک می کنند. این مهارت های آموخته شده در خانه، به طور مستقیم به محیط مدرسه منتقل شده و منجر به بهبود روابط همسالان، کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش مشارکت در فعالیت های کلاسی می شود. در نهایت، این مقاله نتیجه گیری می کند که همکاری نظام مند بین خانه و مدرسه از طریق برنامه های آموزش والدین، موثرترین رویکرد برای پرورش نسلی با صلاحیت های اجتماعی بالا و ایجاد محیط های آموزشی امن تر و سالم تر است.

کلیدواژه ها:

آموزش والدین ، مهارت های حل تعارض ، فرزندپروری ، محیط آموزشی ، همکاری خانه و مدرسه